Grobowiec w Gonbad-e Kawus

Grobowiec w Gonbad-e Kawusgrobowiec w kształcie wieży wpisany w 2012 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Znajduje się w północno-wschodnim Iranie, w pobliżu ruin starożytnego miasta Dżordżan[1].

Grobowiec w Gonbad-e Kawus[a]
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO
Ilustracja
Państwo

 Iran

Typ

kulturowy

Spełniane kryterium

I, II, III, IV

Numer ref.

1398

Historia wpisania na listę
Wpisanie na listę

2012
na 36. sesji

Położenie na mapie Iranu
Mapa konturowa Iranu, u góry znajduje się punkt z opisem „Grobowiec w Gonbad-e Kawus”
Ziemia37°15′28,9″N 55°10′08,4″E/37,258028 55,169000

Grobowiec ma 53 m wysokości. Został zbudowany w 1006 roku dla Ghabusa ibn Woszmgira, władcy z dynastii Zijarydów. Wieża jest jedynym pozostałym dowodem na istnienie starożytnego miasta Dżordżan, dawnego centrum sztuki i nauki, które zostało zniszczone podczas najazdów Mongołów w XIV i XV wieku. Jest szczególnym i innowacyjnym na ówczesne czasy przykładem islamskiej architektury, który wpłynął na budownictwo sakralne w Iranie, Anatolii oraz Azji Środkowej. Wieża została zbudowana z nieszkliwionych wypalanych cegieł w formie skomplikowanych form geometrycznych, które mają kształt zwężającego się cylindra o średnicy 17–15,5 m. Pokryta jest ceglanym dachem w formie stożka. Budowla ta jest dowodem rozwoju matematyki i nauki w świecie muzułmańskim na przełomie pierwszego i drugiego tysiąclecia naszej ery. Na wieży znajdują się dwa napisy zapisane pismem kufickim upamiętniające władcę Ghabusa ibn Woszmgira, który ufundował tą budowlę[1].

Grobowiec dzięki swojemu położeniu na nizinach jest widoczny z dużej odległości. Obecnie wieża dominuje nad miastem Gonbad-e Kawus, które powstało na początku XX wieku[1].

Wieża od 1930 roku jest chroniona zgodnie z ustawą o Ochronie Dziedzictwa Narodowego. W 1975 roku budowla została wpisana na listę zabytków Iranu krajowych pod numerem 1097. Przepisy dotyczące tej budowli przewidują, że wszelkie działania bez zezwolenia są zabronione i szkodliwe. Wszystkie prace restauracyjne czy badania archeologiczne muszą zostać zatwierdzone przez Irańskie Dziedzictwo Kulturowe, Rzemieślnicze i Organizacji Turystyki (ICHHTO). Grobowiec i jego okolice są wspólnie zarządzane przez ICHHTO oraz miasto Gonbad-e Kawus[1].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Gonbad-e Qābus. UNESCO. [dostęp 2014-10-26]. (ang.).