Grujecznik (Cercidiphyllum) – rodzaj roślin należący do monotypowej rodziny grujecznikowatych (Cercidiphyllaceae). Rodzaj obejmuje dwa, podobne do siebie, gatunki drzew występujące w Chinach, południowej Korei i Japonii. W całym zasięgu rodzaju spotykany jest grujecznik japoński (C. japonicum), podczas gdy grujecznik wspaniały (C. magnificum) rośnie tylko na obszarach górskich na Honsiu[4]. Grujeczniki rosną na glebach wilgotnych, zwykle na obszarach górskich, grujecznik japoński rośnie także na nizinach, ale wówczas na głębokich, żyznych glebach. Rodzaj ze skamieniałości znany jest także z Europy i Ameryki Północnej. Drzewa szybko rosną za młodu, osiągając po 5 latach ok. 4 m wysokości, po 50 latach ok. 20 m. Znane są bardzo stare okazy grujecznika japońskiego[4]. W Japonii jest to najbardziej okazałe drzewo liściaste[5].

Grujecznik
Ilustracja
Grujecznik japoński w Ogrodzie Botanicznym UW w Warszawie
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

grujecznikowate

Rodzaj

grujecznik

Nazwa systematyczna
Cercidiphyllum Siebold & Zucc.
Abh. Math.-Phys. Cl. Königl. Bayer. Akad. Wiss. 4(3): 238. 1846[3]
Typ nomenklatoryczny

C. japonicum Siebold et Zucc.

Zasięg
Mapa zasięgu

Współcześnie grujeczniki bywają uprawiane jako ozdobne i łatwe w uprawie drzewa, zwłaszcza japoński, choć wymagają żyznego, wilgotnego i osłoniętego stanowiska. Ajnowie wykorzystywali grujecznika do wyrobu dłubanek i broni[4]. W Japonii z bardzo trwałego drewna grujeczników wyrabia się meble i panele[4][5].

Nazwa łacińska rodzaju, Cercidiphyllum, oznacza rośliny o liściach podobnych do liści judaszowca (Cercis)[4].

Morfologia edytuj

Pokrój
Drzewa osiągające ponad 40 m wysokości[4]. Wytwarzają długopędy i krótkopędy. Na tych drugich wyrasta pojedynczy liść i kwiatostan. Krótkopędy i liście wyrastają naprzeciwlegle lub nieznacznie skrętolegle[6].
Liście
Opadające jesienią (wcześnie i efektownie się przebarwiają na żółto, pomarańczowo i czerwono)[4]. Liście są ogonkowe, owalne do zaokrąglonych, silnie sercowato wycięte u nasady i z 3–5 głównymi żyłkami z tej nasady wybiegającymi. Przylistki odpadające[6].
Kwiaty
Drobne, zebrane w gęste, skrócone grona, zwykle pojawiają się przed liśćmi. Kwiaty są jednopłciowe (rośliny są rozdzielnopłciowe) i pozbawione okwiatu. W gęstych kwiatostanach męskich trudno wyróżnić pojedyncze kwiaty – znajduje się w nich ok. 15 do 40 pręcików z czerwonymi pylnikami i przysadkami. W kwiatostanach na roślinach żeńskich znajduje się 2–7 owocolistków stanowiących najwyraźniej osobne kwiaty, bowiem każdy wsparty jest przysadką. Owocolistki są wydłużone, z długim purpurowym znamieniem i wydłużoną szyjką słupka[4][6].
Owoce
Mieszki zawierające liczne, drobne, spłaszczone i oskrzydlone nasiona[4][6].

Systematyka edytuj

 
Cercidiphyllum magnificum 'Pendulum'
 
Przebarwiające się jesienią liście grujecznika japońskiego
Pozycja rodziny według Angiosperm Phylogeny Website (aktualizowany system APG IV z 2017)

Grujecznikowate wraz z siostrzaną rodziną Daphniphyllaceae stanowią grupę siostrzaną dla oczarowatych (Hamamelidaceae) w obrębie rzędu skalnicowców[2].

skalnicowce

Peridiscaceae





piwoniowate Paeoniaceae




altyngiowate Altingiaceae




oczarowate Hamamelidaceae




grujecznikowate Cercidiphyllaceae



Daphniphyllaceae









gruboszowate Crassulaceae




Aphanopetalaceae




Tetracarpaeaceae




Penthoraceae



wodnikowate Haloragaceae








iteowate Iteaceae




agrestowate Grossulariaceae



skalnicowate Saxifragaceae







Podział
  • rodzaj: grujecznik Cercidiphyllum Siebold & Zucc.
    • grujecznik japoński C. japonicum – występuje w całym zasięgu rodzaju. Wielopniowe drzewo o wysokości do 30 m w naturze, zazwyczaj mniejsze w uprawie.
    • grujecznik wspaniały C. magnificum – gatunek endemiczny dla centralnego Honsiu, gdzie rośnie na wyższych wysokościach niż grujecznik japoński. Małe drzewo do 10 m wysokości.

Gatunki wymarłe, znane ze skamielin:

  • Cercidiphyllum crenatum
  • Cercidiphyllum obtritum

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  2. a b Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-02] (ang.).
  3. Index Nominum Genericorum (ING). Smithsonian National Museum of Natural History. [dostęp 2011-04-09]. (ang.).
  4. a b c d e f g h i Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 96. ISBN 0-333-73003-8.
  5. a b David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 183, DOI10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  6. a b c d Heywood V. H., Brummitt R. K., Culham A., Seberg O.: Flowering plant families of the world. Ontario: Firely Books, 2007, s. 95–96. ISBN 1-55407-206-9. (ang.).