Grumman J2F Duck – jednosilnikowa, dwupłatowa łódź latająca produkowana w latach 1936 - 1945. Samolot zaprojektowany w zakładach Grummana początkowo otrzymał oznaczenie G-15, ale po przyjęciu go przez US Navy znany był jako J2F Duck.

Grumman J2F Duck
Ilustracja
Grumman J2F Duck w służbie US Coast Guard
Dane podstawowe
Państwo

 Stany Zjednoczone

Producent

Grumman

Typ

wielozadaniowy wodnosamolot-amfibia

Konstrukcja

całkowicie metalowa

Załoga

2 (pilot, strzelec-radiotelegrafista). Istniała możliwość zabrania 2 rozbitków

Historia
Data oblotu

24 kwietnia 1936

Lata produkcji

1936–1945

Wycofanie ze służby

1953

Dane techniczne
Napęd

9-cylindrowy silnik gwiazdowy Wright R-1820-50

Moc

708 kW

Wymiary
Rozpiętość

11,89 m

Długość

10,36 m

Wysokość

3,76 m

Powierzchnia nośna

38,00 m²

Masa
Własna

1950 kg

Startowa

3044 kg

Osiągi
Prędkość maks.

304 km/h

Prędkość przelotowa

241 km/h

Prędkość minimalna

97 km/h

Prędkość wznoszenia

457 m/min

Pułap

8230 m

Zasięg

1255 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 ruchomy karabin maszynowy kal. 7,62 mm w tylnym stanowisku
2 bomby lotnicze lub głębinowe
Użytkownicy
USA, Argentyna, Meksyk, Kolumbia
Rzuty
Rzuty samolotu

Samolot był używany przez Marynarkę Wojenną Stanów Zjednoczonych i Straż Wybrzeża Stanów Zjednoczonych jako wielozadaniowy, uniwersalny samolot do rozpoznania, mapowania, robienia zdjęć i misji ratunkowych.

Bibliografia edytuj

Jane, Fred T. “ The Grumman Duck .” Jane’s Fighting Aircraft of World War II, London: Studio, 1946, s. 235-236, ISBN 1-85170-493-0