Grzegorz Woźniak (prezenter)

polski dziennikarz telewizyjny

Marian Grzegorz Woźniak (ur. 1 lutego 1940[1][2] w Piotrkowie Trybunalskim) – polski dziennikarz telewizyjny, prezenter Dziennika Telewizyjnego w TVP w okresie propagandy sukcesu lat 70., były współpracownik Wojskowych Służb Informacyjnych[3] i Służby Bezpieczeństwa (TW Cezar).

Życiorys edytuj

Pracę w Telewizji Polskiej rozpoczął w latach 60. jako prezenter i reporter Dziennika Telewizyjnego. Przez pewien czas był głównym prowadzącym sztandarowy program informacyjny Wieczór z Dziennikiem. W drugiej połowie lat 70. Mariusz Walter zaprosił go do przygotowywania i przedstawiania w mało oficjalny sposób i z dużą dozą humoru ostatnich, wieczornych Wiadomości Dziennika na antenie Studia 2, gdzie również prowadził w ramach niedzielnego wydania Dziennika Telewizyjnego magazyn międzynarodowy Świat, który również był emitowany w godzinach południowych.

W 1963 wstąpił do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej[4]. Od 1979 do 1980 był I sekretarzem POP Redakcji Dziennika Telewizyjnego[4]. Od 1979 do 1980 wchodził w skład egzekutywy, a następnie został sekretarzem Komitetu Zakładowego PZPR w Radiokomitecie[4].

Po wprowadzeniu stanu wojennego został odsunięty od prowadzenia Dziennika Telewizyjnego. W 1983 roku zaczął prowadzić boczne wydania Dziennika oraz był komentatorem głównego wydania Dziennika.

W latach 1984–1988 był korespondentem Telewizji Polskiej w Nowym Jorku. W 1984 Stefan Kisielewski umieścił go na tzw. liście Kisiela jako osobę zajmującą się aktywnie propagandą w PRL[5].

Po powrocie do Polski w 1988 zaczął prowadzić, na zmianę z Markiem Tumanowiczem, niedzielne wydania Dziennika Telewizyjnego; prowadzone przez niego wydania miały formę Magazynu Międzynarodowego (ostatni raz Dziennik… poprowadził 5 listopada 1989), gdzie również był komentatorem wydarzeń międzynarodowych zarówno w Dzienniku Telewizyjnym, jak i w programach Telewizji Polskiej (m.in. prowadził program Komentarz dnia w TVP2). Został zwolniony z TVP w listopadzie 1989, na wniosek ówczesnego prezesa Radiokomitetu Andrzeja Drawicza i Jacka Snopkiewicza[6].

W 1989 bezskutecznie kandydował do Senatu z listy PZPR w województwie piotrkowskim. W latach 90. był członkiem Sojuszu Lewicy Demokratycznej, gdzie w 1993 był doradcą ds. mediów w SLD podczas wyborów parlamentarnych.

Po 1990 przetłumaczył ok. 30 książek z języka angielskiego. Kilka z nich dotyczyło polityki USA. Był także przez pewien czas realizatorem i producentem programów telewizyjnych oraz pisał do kilku tytułów prasowych artykuły dot. tematyki międzynarodowej.

W 1995 był zaangażowany w kampanię wyborczą kandydata na Prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego, był również doradcą ds. mediów w sztabie wyborczym Kwaśniewskiego.

Nagrody i odznaczenia edytuj

W 1988 roku został odznaczony medalem PRL z okazji 30-lecia Dziennika Telewizyjnego. Był również nagrodzony Złotym Ekranem.

Życie prywatne edytuj

Był mężem dziennikarki Ireny Falskiej[6]. W 1988 ożenił się z dziennikarką TVP Barbarą Grad[6].

Przypisy edytuj

  1. Inwentarz archiwalny IPN, inwentarz.ipn.gov.pl
  2. Wybory 4 czerwca 1989 r. w drukach i plakatach wyborczych, www.piotrkow-tryb.ap.gov.pl
  3. Woźniak: Nie mam wyrzutów sumienia, Fakty RMF24.
  4. a b c Informacje w BIP IPN. [dostęp 2022-03-05].
  5. Stefan Kisielewski: Moje typy. Tygodnik Powszechny, 1984-12-02. [dostęp 2020-01-21]. (pol.).
  6. a b c Aleksandra Jakubowska, Jacek Snopkiewicz: Telewizja naga. Warszawa: Wydawnictwa Alfa, 1991, s. 50. ISBN 83-7001-552-2.