Grzyby naziemne, czyli grzyby epigeiczne – grzyby, których owocniki rozwijają się nad powierzchnią gleby. Jest to liczna grupa grzybów. Należy do niej znaczna część gatunków podstawczaków (Basidiomycota) i workowców (Ascomycota)[1]. Są wśród nich zarówno grzyby saprotroficzne, w tym grzyby mykoryzowe, jak i grzyby pasożytnicze. Ich grzybnia rozwija się w glebie, często na zagrzebanych w niej resztkach drewna i innego rodzaju materii organicznej, a w przypadku grzybów pasożytniczych i mykoryzowych także na korzeniach drzew i innych roślin, ponad powierzchnię gleby wydostają się tylko strzępki tworzące owocnik. Tworzenie się owocnika ponad powierzchnią gleby umożliwia rozprzestrzenianie się wytwarzanych w nim zarodników[2].

Czubajka kania

Do grzybów naziemnych należy ogromna większość gatunków grzybów jadalnych i grzybów trujących[3].

Ze względu na miejsce występowania oprócz grzybów naziemnych wyróżnia się: grzyby podziemne, grzyby nadrzewne, grzyby naporostowe, grzyby wodne[1].

Przypisy edytuj

  1. a b Andreas Gminder, Atlas grzybów. Jak bezbłędnie oznaczać 340 gatunków grzybów Europy Środkowej, 2008, ISBN 978-83-258-0588-3.
  2. Till R.Lohmeyer, Ute Kũnkele, Grzyby. Rozpoznawanie i zbieranie, Warszawa 2006, ISBN 83-85444-65-3.
  3. Barbara Gumińska, Władysław Wojewoda, Grzyby i ich oznaczanie, Warszawa: PWRiL, 1985, ISBN 83-09-00714-0.