Guillermo Coria

tenisista argentyński

Guillermo Sebastián Coria (ur. 13 stycznia 1982 w Rufino) – argentyński tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa.

Guillermo Coria
Ilustracja
Państwo

 Argentyna

Data i miejsce urodzenia

13 stycznia 1982
Rufino

Wzrost

175 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2000

Zakończenie kariery

28 kwietnia 2009

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

9

Najwyżej w rankingu

3 (3 maja 2004)

Australian Open

4R (2003, 2005)

Roland Garros

F (2004)

Wimbledon

4R (2005)

US Open

QF (2003, 2005)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

183 (1 marca 2004)

Australian Open

2R (2003)

Wimbledon

2R (2004)

Kariera tenisowa edytuj

Coria jest praworęcznym specjalistą od gry na nawierzchni ceglanej. Jego tenis opiera się na regularności uderzeń (bekhend oburęczny), a także precyzji minięć i dobrej obronie. Coria zyskał sobie przydomek El Mago ze względu na widowiskowość i fantazję na korcie[1].

Odnosił sukcesy jako junior – wygrał grę pojedynczą na French Open w 1999 roku (pokonał w finale Davida Nalbandiana) oraz grę podwójną na Wimbledonie (w parze z Nalbandianem). W 1997 wygrał prestiżowy juniorski turniej Orange Bowl do lat 16, w 1998 przegrał w finale Orange Bowl do lat 18 z Rogerem Federerem.

Od 2000 tenisista zawodowy. Pierwsze znaczące sukcesy odniósł w 2001, awansując do finału turnieju na Majorce i wygrywając turniej w Viña del Mar. W 2002 przegrał w finale w Costa Do Sauipe.

Szereg sukcesów Coria odniósł w 2003. Był w finałach w Buenos Aires oraz w Monte Carlo, a także wygrał pięć turniejów – Hamburg, Bazylea, Kitzbühel, Sopot i Stuttgart (korty otwarte). Doszedł do półfinału French Open (pokonał m.in. Andre Agassiego, uległ Martinowi Verkerkowi) i ćwierćfinału US Open (przegrał z Agassim); w Australian Open dotarł do IV rundy. Wyniki te zapewniły mu pozycję w czołowej dziesiątce rankingu światowego (zakończył rok jako nr 5.) i występ w kończącym sezon turnieju Tennis Masters Cup, w którym odpadł na etapie meczów grupowych (uległ Rainerowi Schüttlerowi i Andy’emu Roddickowi, pokonał Juana Carlosa Ferrera).

W 2004 wygrał m.in. turnieje w Buenos Aires i Monte Carlo, awansował ponadto do finału w Miami i Hamburgu. W maju 2004 zaliczany był do grona faworytów jedynego turnieju wielkoszlemowego na nawierzchni ziemnej, French Open. Bez straty seta awansował do półfinału, w którym pokonał Tima Henmana w czterech partiach[2]. W finale uległ Gastónowi Gaudio. Mecz finałowy miał dramatyczny przebieg; pierwsze dwa sety wygrał Coria (6:0, 6:3), w trzecim lepszy okazał się Gaudio[3]. Na początku czwartej partii Coria doznał kontuzji, która uniemożliwiła mu bieganie; po skorzystaniu z pomocy medycznej Coria kontynuował jednak pojedynek i wyszedł na prowadzenie w decydującym, piątym secie. Serwował na wygranie meczu przy stanie 5:4 i 6:5, jednak dwukrotnie Gaudio wyrównywał (przy stanie 6:5 Coria nie wykorzystał dwóch piłek meczowych)[4]. Ostatecznie Gaudio triumfował 0:6, 3:6, 6:4, 6:1, 8:6. Tego roku Coria dotarł do finału turnieju na kortach trawiastych w ’s-Hertogenbosch; w decydującej rozgrywce uległ Michaëlowi Llodrze. Na koniec sezonu ponownie zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup, ale odpadł po serii porażek w meczach grupowych. Występ w Tennis Masters Cup był pierwszym po kilkumiesięcznej przerwie spowodowanej kontuzją.

W roku 2005 Coria wygrał turniej z cyklu ATP w Umagu pokonując 6:2, 4:6, 6:2 Carlosa Moyę. Osiągnął IV rundę Australian Open (uległ Nalbandianowi), dotarł do finału w Monte Carlo, który przegrał 3:6, 1:6, 6:0, 5:7 z Rafaelem Nadalem. Tenisiści spotkali się ponownie w finale w Rzymie wygranym 6:4, 3:6, 6:3, 4:6, 7:6(6) przez Nadala. W dalszej części sezonu Coria awansował do ćwierćfinału w Hamburgu (przegrał z Rogerem Federerem), osiągnął IV rundę French Open ulegając Nikołajowi Dawydience oraz Wimbledonu przegrywając z Andym Roddickiem. Podczas US Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie poniósł porażkę Robbym Gineprim. Kolejny finał osiągnął w Pekinie spotykając się ponownie z Nadalem (porażka 7:5, 1:6, 2:6). Na zakończenie sezonu wystąpił w Tennis Masters Cup odpadając w fazie grupowej.

W 2006 Argentyńczyk osiągnął III rundę w Australian Open (porażka z Sébastienem Grosjeanem). W połowie kwietnia dotarł do ćwierćfinału turnieju w Monte Carlo, jednak po raz kolejny w karierze nie sprostał Nadalowi, przegrywając 2:6, 1:6. Tego roku zabrakło go na wielkoszlemowych imprezach French Open i Wimbledonu. Pierwszy w sezonie półfinał z udziałem Argentyńczyka miał miejsce w Amersfoort, jednak mecz o finał przegrał z Novakiem Đokoviciem. Z powodu kontuzji odpadł w I rundzie US Open z Ryanem Sweetingiem.

Dnia 22 października 2007 roku Guillermo Coria powrócił do gry po ponad rocznej przerwie spowodowanej kontuzjami. Startował w imprezie ATP Challenger Tour w Belo Horizonte, gdzie w I rundzie skreczował po przegranym 1 secie z Juanem Pablem Brzezickim[5].

Na korty powrócił pod koniec stycznia 2008 w Viña del Mar, jednak przegrał w I rundzie z Pablem Cuevasem. Pierwszy wygrany mecz Argentyńczyka po rocznej przerwie miał miejsce w Costa do Sauipe, gdzie pokonał w I rundzie Francesca Aldiego 6:4, 7:5, jednak w II przegrał z Filippem Volandrim 1:6, 2:6. Od tej pory Coria pojawił się w kilku turniejach ATP Challenger Tour oraz w Barcelonie, gdzie odpadł z Tejmurazem Gabaszwilim.

Dnia 28 kwietnia 2009 roku Coria zakończył karierę sportową[6].

Finały w turniejach ATP World Tour edytuj

Legenda
Wielki Szlem (0–1)
Igrzyska olimpijskie (0–0)
Tennis Masters Cup (0–0)
ATP Masters Series (2–5)
ATP International Series Gold (2–0)
ATP International Series (5–5)
Wygrane według nawierzchni
Twarda (0–3)
Ceglana (8–7)
Trawiasta (0–1)
Dywanowa (1–0)

Gra pojedyncza (9–11) edytuj

Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Zwycięzca 1. 18 lutego 2001 Viña del Mar Ceglana   Gastón Gaudio 4:6, 6:2, 7:5
Finalista 1. 6 maja 2001 Majorka Ceglana   Alberto Martín 3:6, 6:3, 2:6
Finalista 2. 15 września 2002 Costa do Sauipe Twarda   Gustavo Kuerten 7:6(4), 5:7, 6:7(2)
Finalista 3. 23 lutego 2003 Buenos Aires Ceglana   Carlos Moyá 3:6, 6:4, 4:6
Finalista 4. 20 kwietnia 2003 Monte Carlo Ceglana   Juan Carlos Ferrero 2:6, 2:6
Zwycięzca 2. 18 maja 2003 Hamburg Ceglana   Agustín Calleri 6:3, 6:4, 6:4
Zwycięzca 3. 20 lipca 2003 Stuttgart Ceglana   Tommy Robredo 6:2, 6:2, 6:1
Zwycięzca 4. 27 lipca 2003 Kitzbühel Ceglana   Nicolás Massú 6:1, 6:4, 6:2
Zwycięzca 5. 3 sierpnia 2003 Sopot Ceglana   David Ferrer 7:5, 6:1
Zwycięzca 6. 26 października 2003 Bazylea Dywanowa (hala)   David Nalbandian walkower
Zwycięzca 7. 22 lutego 2004 Buenos Aires Ceglana   Carlos Moyá 6:4, 6:1
Finalista 5. 4 kwietnia 2004 Miami Twarda   Andy Roddick 7:6(2), 3:6, 1:6, krecz
Zwycięzca 8. 25 kwietnia 2004 Monte Carlo Ceglana   Rainer Schüttler 6:2, 6:1, 6:3
Finalista 6. 16 maja 2004 Hamburg Ceglana   Roger Federer 6:4, 4:6, 2:6, 3:6
Finalista 7. 6 czerwca 2004 French Open, Paryż Ceglana   Gastón Gaudio 6:0, 6:3, 4:6, 1:6, 6:8
Finalista 8. 20 czerwca 2004 ’s-Hertogenbosch Trawiasta   Michaël Llodra 3:6, 4:6
Finalista 9. 17 kwietnia 2005 Monte Carlo Ceglana   Rafael Nadal 3:6, 1:6, 6:0, 5:7
Finalista 10. 8 maja 2005 Rzym Ceglana   Rafael Nadal 4:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:7(6)
Zwycięzca 9. 31 lipca 2005 Umag Ceglana   Carlos Moyá 6:2, 4:6, 6:2
Finalista 11. 18 września 2005 Pekin Twarda   Rafael Nadal 7:5, 1:6, 2:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza) edytuj

Turniej 2000 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 2R 4R 1R 4R 3R 0 / 5 9–5
French Open 2R 1R 3R SF F 4R 1R 0 / 7 17–7
Wimbledon 1R 1R 2R 4R 0 / 4 4–4
US Open 3R QF QF 1R 0 / 4 10–4
Wygrane turnieje 0 / 1 0 / 3 0 / 2 0 / 4 0 / 3 0 / 4 0 / 2 0 / 1 0 / 20 N/A
Bilans spotkań 1–1 1–3 4–2 12–4 7–3 13–4 2–2 0–1 N/A 40–20

Przypisy edytuj

  1. Wirtualna Polska Media, Coria już nie będzie czarował – WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 10 maja 2009 [dostęp 2018-02-02] (pol.).
  2. Coria ends brave Henman bid [online], 4 czerwca 2004 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
  3. Gaudio claims French crown [online], 6 czerwca 2004 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
  4. Gaudio shocked at triumph [online], 6 czerwca 2004 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
  5. Guillermo Coria – the comeback kid?, „Montreal Gazette”, 23 października 2007 [dostęp 2018-02-02] (ang.).
  6. Argentine Coria decides to quit [online], 29 kwietnia 2009 [dostęp 2018-02-02] (ang.).

Bibliografia edytuj