Gwidon z Thouars
 |
Ten artykuł od 2018-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Gwidon z Thouars (zm. 13 kwietnia 1213 w Chemillé), książę Bretanii od 1203 r. Syn Godfryda IV, wicehrabiego de Thouars, i Eleonory, córki Hugona VII, pana de Lusignan.
| Książę Bretanii | |
| Okres |
od kwiecień 1203 |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci | |
Był trzecim mężem księżnej Bretanii Konstancji (1161 - 5 września 1201), córki księcia Conana IV Młodszego i Małgorzaty Szkockiej, córki Henryka Szkockiego, 3. hrabiego Huntingdon. Poślubił ją w 1199 r.Gwidon i Konstancja mieli razem trzy córki:
- Alicja z Thouars (1200 - 21 października 1221), księżna Bretanii
- Katarzyna (1/5 września 1201 - 1237/1240), żona Andrzeja III, pana de Vitre
- Małgorzata z Thouars (1/5 września 1201 - 1216/1220), żona Godfryda I, wicehrabia z Rohan[1]
W latach 1203-1213 Gwidon rządził Bretanią w imieniu swojej córki. Rządził pod kontrolą króla Francji Filipa II, który wydał Alicję za swojego kuzyna Piotra de Dreux. Gwidon posiłkował Filipa podczas wyprawy tego ostatniego na Normandię w 1204 r. Gwidon zmarł w 1213 r. i został pochowany w opactwie Villeneuve.