Gwint okrągły (gwint o zarysie kołowym) – ma zaokrąglony zarys, przez co charakteryzuje się dużą wytrzymałością zmęczeniową i statyczną. Jest stosowany w połączeniach spoczynkowych często rozłącznych oraz narażonych na zanieczyszczenia i korozję, m.in. w złączach wagonowych, hakach żurawi, przewodach pożarniczych, elektrotechnice[1]. Gwinty o zarysie kołowym określa norma PN-84/M02035 (w zakresie średnic od 8 do 200 mm).

Zarys gwintu okrągłego wg normy PN-84/M02035

Oznaczenia i wymiary[2] edytuj

  • Oznaczenie rodzaju gwintu – symbol   i średnica znamionowa w milimetrach, np. Rd40.
  • Średnica znamionowa  
  • Podziałka  
  •  
  • Głębokość nośna gwintu  
  • Wysokość gwintu  
  • Promień wierzchołków śruby  
  • Promień wierzchołków nakrętki  
  • Promień dna bruzdy  
  • Luz pomiędzy wierzchołkami a dnami bruzd  
  • Średnica podziałowa  
  • Średnica rdzenia śruby  
  • Średnica otworu nakrętki  

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. A. Skoć, J. Spałek „Podstawy konstrukcji Maszyn”, WNT Warszawa 2006.
  2. Karol Szewczyk, Połączenia gwintowe, Warszawa: PWN, 1991, ISBN 83-01-08322-0, OCLC 750556590.