Gyula Bíró
Gyula Bíró (ur. 10 maja 1890 w Budapeszcie, zm. 23 stycznia 1961 w Meksyku) – węgierski piłkarz i trener.
| Data i miejsce urodzenia |
10 maja 1890 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 stycznia 1961 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera juniorska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska[a] | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Kariera piłkarska edytuj
Kariera klubowa edytuj
Wychowanek MTK Budapeszt, z którym trzykrotnie został mistrzem Węgier (1907/08, 1913/14, 1916/17) oraz czterokrotnie wywalczył puchar kraju (1909/10, 1910/11, 1911/12, 1913/14)[1]. W czasach juniorskich początkowo grał na pozycji bramkarza (1902–1903), następnie prawoskrzydłowego, później obrońcy i pomocnika[2]. Według Andrew Handlera miał wyjątkowo dobrą wytrzymałość i cieszył się znakomitą wiedzą techniczną. Jego jedyną słabością była szybkość. Karierę zawodniczą zakończył w wieku 26 lat.
Kariera reprezentacyjna edytuj
W seniorskiej reprezentacji Węgier zadebiutował mając 16 lat. W barwach narodowych występował do 4 czerwca 1916, rozegrał w tym czasie 36 meczów i strzelił trzy gole – dwa w spotkaniach z Austrią i jednego w pojedynku ze Szwajcarią[3]. W 1912 r. brał udział w igrzyskach olimpijskich w Sztokholmie – w turnieju piłkarskim wystąpił w trzech meczach[4].
Kariera trenerska edytuj
Po zakończeniu kariery piłkarskiej został trenerem. Początkowo pracował w klubach niemieckich. Od 1922 r. do sierpnia 1923 r. był szkoleniowcem Makkabi Kraków. Następnie powrócił do Budapesztu i na początku 1924 r. przez dwa miesiące pracował w 33 FC, zaś w marcu 1924 r. wybrano go trenerem reprezentacji Polski (funkcję kapitana związkowego pełnił wówczas Adam Obrubański). Był nim w dwóch oficjalnych meczach – przegranym 5:1 spotkaniu ze Szwecją oraz zakończonym porażką 0:5 pojedynku igrzysk olimpijskich w Paryżu z Węgrami[2]. W czerwcu 1924 r. został szkoleniowcem Warty Poznań, którą prowadził do jesieni 1925 r. Następnie pracował m.in. w klubach z Niemiec, Rumunii, Austrii, Szwecji, Francji, Szwajcarii i Meksyku[2].
Życie prywatne edytuj
Z wykształcenia był inżynierem. Ze względu na swoje żydowskie pochodzenie, w 1937 r. w obawie przed coraz bardziej prawdopodobną II wojną światową wyemigrował do Meksyku. W czasach pracy w Niemczech był znany jako Julius Biro, a gdy osiadał w Meksyku – jako Julio Biro.
Przypisy edytuj
- ↑ Biro, Gyula. jewsinsports.org. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-04)]. (ang.).
- ↑ a b c A. Gowarzewski: Encyklopedia piłkarska Fuji. Biało-Czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski (1). s. 44.
- ↑ Bíró Gyula. eu-football.info. [dostęp 2011-09-19]. (ang.).
- ↑ Gyula Bíró. sports-reference.com. [dostęp 2011-09-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-12-15)]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Andrzej Gowarzewski: Encyklopedia piłkarska Fuji. Biało-Czerwoni. Dzieje reprezentacji Polski (1). Katowice: GiA, 1991, s. 42-44. ISBN 83-900277-1-2.
- Andrzej Gowarzewski: MISTRZOSTWA POLSKI. LUDZIE (1918–1939). 100 lat prawdziwej historii (1), Wydawnictwo GiA, Katowice 2017