HMS Black Prince (1861)
HMS Black Prince – brytyjska fregata pancerna typu Warrior, która weszła do służby w 1862 roku. Wraz z bliźniaczym HMS "Warrior" był przez krótki czas największym, najszybszym, najsilniej uzbrojonym i najciężej opancerzonym okrętem swojej epoki. Były to pierwsze żelazne pancerniki.
.jpg)
| |
| Historia | |
| Położenie stępki |
12 października 1859 |
|---|---|
| Wodowanie |
27 lutego 1861 |
 Royal Navy
| |
| Nazwa |
HMS „Black Prince” |
| Wejście do służby |
12 września 1862 |
| Los okrętu |
złomowany 1923 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
pełna: 9 250 t |
| Długość |
127 m |
| Szerokość |
17,7 m |
| Zanurzenie |
7,9 m |
| Napęd | |
| 1 pozioma maszyna parowa o mocy indykowanej 5770 KM, 1 śruba, ożaglowanie typu fregata | |
| Prędkość |
13,6 węzła (11 w pod żaglami)[1] |
| Uzbrojenie | |
| 4 działa 203 mm 24 działa 178 mm 4 działa 20-funtowe w baterii burtowej (stan na 1867) | |
| Załoga |
707 |
Historia edytuj
W odpowiedzi na francuski program zbrojeń na morzu, którego elementem była m.in. pierwsza w świecie fregata pancerna "La Gloire", marynarka brytyjska Royal Navy zamówiła dwa nowe okręty przewyższające swoimi parametrami konstrukcję francuską. Budowa drugiej jednostki typu Warrior rozpoczęła się w stoczni w Glasgow 12 października 1859 roku. Wodowanie miało miejsce 27 lutego 1861 roku, wejście do służby 12 września 1862 roku.
Służba edytuj
Po wejściu do służby okręt do 1866 roku wchodził w skład Floty Kanału działającej w rejonie kanału La Manche. W 1867 roku na okręcie rozpoczął się trwający rok remont, podczas którego m.in. zmodernizowano jego uzbrojenie. W 1869 roku okręt holował pływający dok z Azorów na Bermudy. W 1874 roku okręt ponownie został przydzielony do Floty Kanału. W 1878 roku HMS "Black Prince" został przeniesiony do rezerwy i przeklasyfikowany na krążownik pancerny. Przez kolejne lata okręt reaktywowano, aby brał udział w corocznych manewrach morskich. W 1896 roku "Black Prince" został okrętem szkolnym stacjonującym w irlandzkim porcie Queenstown. W 1903 roku imię okrętu zmieniono na "Emerald". Od 1910 roku funkcję okrętu szkolnego pełnił w Plymouth, jako "Impregnable III". 21 marca 1923 roku okręt został sprzedany na złom.
Opis edytuj
Uzbrojenie początkowo stanowiło 10 dział odtylcowych 110-funtowych, 26 dział gładkolufowych 68-funtowych i 4 działa odtylcowe 70-funtowe, w baterii burtowej. W latach 1867/68 zamieniono je na 4 gwintowane odprzodowe działa 203 mm, 24 działa gwintowane odprzodowe 178 mm i 4 działa 20-funtowe[1].
Opancerzenie składało się z pasa z płyt pancerza żelaznego grubości 114 mm na podkładce drewnianej grubości 457 mm, na śródokręciu. Pas miał długość 65 m (213 stóp) i 6,7 m wysokości (22 stopy), obejmował na długość większą część baterii i siłownię[1].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Roger Chesneau, Eugène Kolesnik: Conway's All the World's Fighting Ships, 1860-1905, Conway Maritime Press, Londyn, 1979, ISBN 0-85177-133-5.
- Peter Hore, The World Encyclopedia of Battleships, Hermes House, 2005.