HMS E10 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1913 w HM Dockyard Chatham, Chatham kosztem 101 900 funtów. Okręt został wodowany 29 listopada 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 10 marca 1914.

HMS E10
Ilustracja
HMS E18 bliźniaczy do E10
Historia
Stocznia

Vickers, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

10 lipca 1912

Wodowanie

22 września 1914

 Royal Navy
Wejście do służby

10 marca 1914

Wycofanie ze służby

18 stycznia 1915

Los okrętu

zagubiony

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

678 ton (wynurzony),
820 ton (zanurzony)

Długość

55 metrów

Zanurzenie

4,6 metra

Napęd
dwa spalinowe silniki diesla 1600 KM, dwa silniki elektryczne 840 KM
Prędkość

15,25 węzłów na powierzchni
10,25 węzłów zanurzony

Zasięg

5600 km przy 10 węzłach

Uzbrojenie
pięć wyrzutni torpedowych 450 mm
Wyposażenie
działko 76 mm
Załoga

30

W 1914 roku E10 stacjonował w Portsmouth przydzielony do Drugiej Flotylli Okrętów Podwodnych (2nd Submarine Flotilla) pod dowództwem Lt. Cdr. William St. J. Frasera[1]. 18 stycznia 1915 roku po wyjściu na patrol w okolice Helgolandu. W godzinach wieczornych wszelki ślad po okręcie zaginął. Przypuszcza się, że okręt wszedł w niemieckie pole minowe. Cała załoga została uznana za zaginioną.

Przypisy edytuj

Bibliografia edytuj

  • Robert Hutchinson: Jane's Submarines: War Beneath the Waves from 1776 to the Present Day. Londyn: HarperCollins, 2001, s. 44. ISBN 978-0-00-710558-8. (ang.).
  • Innes McCartney: British Submarines of World War I. Oxford: Osprey Publishing Ltd., 2008. ISBN 978-1-84603-334-6. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj