HMS London (1670)
HMS London – angielski (następnie brytyjski) XVII-wieczny trzypokładowy okręt liniowy II rangi.
| Historia | |
| Stocznia |
Deptford Dockyard |
|---|---|
| Wodowanie |
1670 |
Zamówiony dla  Royal Navy
| |
 Royal Navy
| |
| Los okrętu |
rozebrany w 1742 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
1349,3 ton w 1670 |
| Długość |
39 m (129 stóp) – stępka w 1670 |
| Szerokość |
13,34 m (43 stopy 9 cali)w 1670 |
| Zanurzenie |
5,8 m (19 stóp)w 1670 |
| Napęd | |
| żaglowy | |
| Uzbrojenie | |
| 96 dział w 1696 100 dział w 1706 100 dział w 1721 (inny wagomiar niż poprzednio) | |
| Załoga |
750 osób (w czasie wojny) w 1706 |
Historia edytuj
„London” został zbudowany pod kierunkiem szkutnika Jonasa Shisha w stoczni w Deptford w oparciu o poprzednio istniejący „Loyal London”. Koszt odbudowy wyniósł 20 470 ówczesnych funtów.
„London” wziął udział w trzeciej wojnie angielsko-holenderskiej. W 1672 roku „London” pod dowództwem wiceadmirała Edwarda Spragge był flagowym okrętem eskadry „czerwonej” połączonej floty angielsko-francuskiej w nierozstrzygniętej bitwie pod Solebay. W następnym „London” brał udział w przegranej, pierwszej i drugiej, bitwie pod Schooneveld (eskadra „czerwona”) oraz zakończonej takim samym rezultatem bitwie pod Texel jako okręt wiceadmiralski eskadry „czerwonej”.
Następną wojną, w której brał udział „London”, była wojna Francji z Ligą Augsburską, gdzie nastąpiło odwrócenie sojuszy i Anglicy walczyli u boku Holendrów z Francuzami. W 1692 roku w bitwie morskiej pod La Houge połączone siły anglo-holenderskie zadały decydujący cios flocie francuskiej. „London” wchodził wówczas w skład eskadry „czerwonej”, dowodzonej przez admirała Edwarda Russella (głównodowodzący połączonej floty angielsko-holenderskiej).
Od października 1695 roku „London” pozostawał w rezerwie, w 1701 zapadła decyzja o jego rozbiórce i przebudowie na 100-działowy okręt liniowy I-rangi. Zakres zmian, które rozpoczęły się w 1702 roku w stoczni w Chatham, obejmował przebudowę kadłuba, powstawał więc właściwie nowy okręt.
2 lipca 1706 roku „London” został wodowany ponownie. 1 maja 1707 nowy okręt przewodził uroczystościom Unii Anglii i Szkocji, czyli powstaniu Wielkiej Brytanii. Od tej pory „London” nie brał udziału w bitwach, pozostając w rezerwie.
W latach 1718-1721 „London” został poddany gruntownemu remontowi w Chatham, który wiązał się ze zmianami uzbrojenia (zwiększenie siły ognia poprzez zamontowanie na dolnym pokładzie działowym armat 42-funtowych zastępujących 24-funtowe), a co za ty idzie, ze zwiększeniem wyporności. Koszt remontu wyniósł 27 632 ówczesnych funtów.
Przebudowany okręt nigdy nie wrócił już do służby. Ostatecznie w październiku 1742 roku „London” został skreślony ze stanu floty i w tym samym roku rozebrany w Chatham.
Bibliografia edytuj
- Brian Lavery, Ships of the Line Volume I: Development of the Battlefleet 1650-1850, Naval Institute Press, Annapolis 1986
- N.A.M. Rodger, The Command of the Ocean: A Naval History of Britain, 1649-1815, W. W. Norton & Company 2005
- Rif Winfield, British Warships in the Age of Sail 1714 – 1792: Design Construction, Careers and Fates, Seaforth Publishing 2007