Halucynoza alkoholowa
Halucynoza alkoholowa (omamica alkoholowa, ang. alcoholic hallucinosis, alcohol-induced psychotic disorder, AIPD) – postać psychozy alkoholowej, w której obrazie klinicznym dominują omamy słuchowe. Niekiedy mogą występować omamy dotyczące innych zmysłów i urojenia. Etiologia schorzenia wiąże się z wieloletnim i intensywnym spożywaniem alkoholu, halucynoza alkoholowa jest powikłaniem uzależnienia od alkoholu.
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
| DSM-IV |
291.3 |
Epidemiologia edytuj
Uważa się, że halucynoza alkoholowa jest rzadkim powikłaniem uzależnienia od alkoholu, rozpoznawanym u 0,4–0,7% pacjentów uzależnionych od alkoholu[1].
Leczenie edytuj
Leczeniem z wyboru są neuroleptyki, przede wszystkim haloperidol[2].
Historia edytuj
Halucynozę alkoholową nazwał Carl Wernicke, i opisał ją szczegółowo w swoim podręczniku[3]. Podobną psychozę opisał Claude Nicolas Séraphin Marcel w 1847 pod nazwą folie d′ivrogne[4]. Jako pierwszy odróżnił ją od majaczenia drżennego. Eugen Bleuler opisując pacjentów z halucynozą cytował Wernickego, sam używał terminu Alkoholwahnsinn[5].
W polskiej tradycji psychiatrycznej dzieli się halucynozę alkoholową na przewlekłą i ostrą, traktowaną jako wariant majaczenia alkoholowego[6].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ M. Soyka. Prevalence of alcohol-induced psychotic disorders. „Eur Arch Psychiatry Clin Neurosci”. 258 (5), s. 317-318, 2008. DOI: 10.1007/s00406-008-0767-1. PMID: 18584232.
- ↑ Standardy leczenia farmakologicznego niektórych zaburzeń psychicznych. Marek Jarema (red.). Gdańsk: ViaMedica, 2011, s. 259. ISBN 978-83-7599-286-1.
- ↑ Wernicke C. Grundriss der Psychiatrie in klinischen Vorlesungen. Leipzig: Thieme, 1894
- ↑ Marcel C.N.S.: De la folie causée par l′abus des boissons alcooliques. Paris: Rignoux, 1847.
- ↑ Jan Dirk Blom: A Dictionary of Hallucinations. New York, NY: Springer, 2009, s. 11–12. ISBN 978-1-4419-1222-0.
- ↑ Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka, Janusz Rybakowski: Psychiatria. T. 1, Podstawy psychiatrii. Wrocław: Elsevier Urban & Parner, 2011, s. 191–192. ISBN 978-83-7609-106-8.