Hans Geissel

nie­miec­ki fizy­k eks­pe­ry­men­tal­ny
(Przekierowano z Hans Geis­sel)

Hans Geissel (ur. 13 maja 1950 w Alsfeld, zm. 29 kwietnia 2024[1]) – niemiecki fizyk eksperymentalny zajmujący się badaniem atomowych i jądrowych oddziaływań wysokoenergetycznych ciężkich jonów[2] z materią. Profesor w II Instytucie Fizycznym Uniwersytetu im. Justusa Liebiga (JLU) w Gießen oraz kierownik separatora mas (FRS)[3][4] w Instytucie Ciężkich Jonów (GSI) w Darmstadt. Szczególny obszar jego zainteresowań stanowi odkrywanie nowych izotopów jąder atomowych i badanie ich właściwości.

Hans Geissel
Ilustracja
Hans Geissel, lipiec 2023
Państwo działania

 Niemcy

Data i miejsce urodzenia

13 maja 1950
Alsfeld, kraj związkowy Hesja

Data śmierci

29 kwietnia 2024

profesor nauk fizycznych
Specjalność: fizyka doświadczalna jądra atomowego
Alma Mater

Uniwersytet w Gießen wydział fizyki 1977

Doktorat

1982 – fizyka doświadczalna

Habilitacja

1994 – fizyka doświadczalna
Uniwersytet w Gießen

Studia i tytuły edytuj

Hans Geissel studiował fizykę na Uniwersytecie im. Justusa Liebiga w Gießen. W 1977 roku uzyskał dyplom magistra fizyki. Jego praca magisterska wykonana pod opieką Gottfrieda Münzenberga(inne języki) była poświęcona konstrukcji detektora czasu przelotu w ramach budowy separatora ciężkich jonów SHIP[5] w nowo założonym Instytucie Ciężkich Jonów (GSI) w Darmstadt.

W 1982 roku obronił doktorat, a jego praca doktorska (promotor: Peter Armbruster) miała charakter eksperymentalny i była poświęcona badaniu hamowania atomów, do uranu włącznie, przy przechodzeniu przez materię w zakresie energii do 10 MeV/u, dostępnych wówczas po raz pierwszy na akceleratorze UNILAC[6].

W latach 1982–1984 Hans Geissel był stypendystą Atomic Energy of Canada Ltd (AECL) w laboratoriach Chalk River zajmując się fizyką ciała stałego (Solid-State Science) w grupie Williama N. Lennarda.

Po powrocie do GSI zajął się budową separatora mas (FRS)[3] w ramach projektu opracowanego przez Paula Kienle(inne języki). Habilitował się w 1994 roku na Wydziale Fizyki swojej macierzystej uczelni, a od roku 2000 należy do grupy IONAS.

Osiągnięcia naukowe edytuj

Profesor Geissel jest współodkrywcą 276 nowych izotopów[7] i od roku 2012 zajmuje pierwsze miejsce na świecie[8]. Nowe izotopy ciężkich jąder atomowych, bogatych w neutrony, mają duże znaczenie dla dokładnego zrozumienia syntezy pierwiastków w gwiazdach. Takie zjawiska jak protonowe halo czy dwu-protonowa radioaktywność zostały zaobserwowane po raz pierwszy przy użyciu separatora mas FRS[3] wraz z jego systemom detekcyjnym.

Także dzięki FRS w połączeniu z pierścieniem akumulacyjnym ESR[9] do przechowywania i chłodzenia jonów, po raz pierwszy zmierzono kilkaset nowych mas stanów podstawowych i izomerycznych jąder atomowych. Zbadano także nowy typ rozpadu β minus w atomowych stanach związanych. Jednym z Jego najbardziej wartościowych wyników było odkrycie związanych stanów pionowych w ciężkich atomach cyny i ołowiu. Pionierskie eksperymenty z użyciem FRS-ESR były przez ponad dziesięć lat kierowane przez Hansa Geissela w ramach szerokiej, międzynarodowej współpracy.

Ponieważ FRS jest jednocześnie wysokorozdzielczym spektrometrem magnetycznym, umożliwia badanie nowych właściwości atomowych podczas hamowania relatywistycznych jonów ciężkich. Te badania są kontynuacją Jego pracy doktorskiej w zakresie znacznie wyższych energii. Warto podkreślić, że dokładne dane dotyczące oddziaływań atomowych są również niezbędne m.in. w ciężko-jonowej terapii nowotworów. W latach 90. XX wieku Geissel był zaangażowany w eksperymenty z zastosowaniem emiterów pozytonów w terapii nowotworowej.

Wiele z wymienionych zagadnień z zakresu fizyki atomowej i jądrowej Hans Geissel badał wraz z kolegami z międzynarodowych zespołów badawczych z Chin, Francji, Japonii, Hiszpanii, Kanady, Polski, Słowacji, Rosji i USA.

Jest laureatem przyznanego przez Fundację Nauki Polskiej Stypendium im. Alexandra von Humboldta za rok 2019[10][8] przeznaczonego na realizację w Narodowym Centrum Badań Jądrowych projektu pt. Novel Research with Short-lived Nuclei.

Odznaczenia i nagrody edytuj

  • 1982: Grant Badawczy Niemieckiego Towarzystwa Fizycznego realizowany w Kanadzie
  • 1998: Medal ICRU SUNAMCO
  • 2010: Doktorat honorowy Uniwersytetu Technicznego Chalmersa, Göteborg
  • 2010: Złoty medal Uniwersytetu Komeńskiego w Bratysławie
  • 2010: Golden Membership Award GENCO
  • 2011: Distinguished Scientist Award GSI
  • 2013: Pierwsze miejsce na świecie w liczbie odkryć nowych izotopów[7]
  • 2015: Honorowa profesura im. Helmholtza[11]
  • 2020: Stypendium Alexandra von Humboldta Fundacji Nauki Polskiej[10][8]

Przypisy edytuj