Hans Huber (kompozytor)

Hans Huber, właśc. Johann Alexander Huber[1] (ur. 28 czerwca 1852 w Eppenberg-Wöschnau w kantonie Solura, zm. 25 grudnia 1921 w Locarno[2][3][4][5]) – szwajcarski kompozytor.

Hans Huber
Ilustracja
Imię i nazwisko

Johann Alexander Huber

Data i miejsce urodzenia

28 czerwca 1852
Eppenberg-Wöschnau

Pochodzenie

szwajcarskie

Data i miejsce śmierci

25 grudnia 1921
Locarno

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Strona internetowa

Życiorys edytuj

Jako dziecko śpiewał w chórze, uczył się też gry na fortepianie i organach[4]. W latach 1870–1874 studiował w konserwatorium w Lipsku u Ernsta Friedricha Richtera, Carla Reineckego i Ernsta Ferdinanda Wenzla[2][3]. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel muzyki w Husseren-Wesserling i Thann w Alzacji[2][3]. W 1877 roku zamieszkał w Bazylei, gdzie od 1889 roku prowadził klasę fortepianu w tamtejszym konserwatorium, a w latach 1896–1917 był jego dyrektorem[2]. W latach 1899–1902 kierował Gesangverein w Bazylei[2][4][5]. Ze względu na chorobę musiał zaprzestać działalności pedagogicznej i koncertowej, w 1918 roku wyjechał do Locarno, gdzie poświęcił się komponowaniu muzyki religijnej[2].

Był mężem śpiewaczki Idy Petzold, z którą występował jako akompaniator[2].

Twórczość edytuj

Był przedstawicielem stylu romantycznego w muzyce szwajcarskiej, początkowo pozostawał pod wpływem Schumanna, później Liszta, Brahmsa i Straussa[2]. Często wykorzystywał w swojej muzyce motywy ze szwajcarskich pieśni ludowych[3]. Za życia jego twórczość była wysoko ceniona i wielokrotnie wydawana[2].

Ważniejsze kompozycje edytuj

(na podstawie materiałów źródłowych[2][3])

Utwory orkiestrowe

  • 8 symfonii (I „Tell” 1881, II „Böcklin” 1900, III „Heroische” 1902, IV „Akademische” 1909, V „Romantische – Der Geiger von Gmünd” 1906, VI 1911, VII „Schweizerische” 1917, VIII 1920)
  • oda symfoniczna An das Vaterland (1898)
  • 2 serenady (Sommernächte 1885, Winternächte 1895)
  • 4 koncerty fortepianowe (I 1878, II 1891, III 1899, IV 1911)
  • 2 koncerty skrzypcowe (I 1878, II 1886)
  • Suita na wiolonczelę (1919)

Utwory kameralne

  • Sekstet na fortepian i instrumenty dęte (1900)
  • 2 kwintety fortepianowe (I 1891, II 1896)
  • Kwintet na instrumenty dęte i fortepian (1914)
  • Kwartet smyczkowy (1896)
  • 2 kwartety fortepianowe (I 1891, II 1902)
  • 4 tria fortepianowe

Utwory wokalno-instrumentalne

  • Caenis na alt, chór męski i orkiestrę (1902)
  • Heldenehren na sopran, baryton, chór dziecięcy, chór męski i orkiestrę (1913)
  • kantata Pandora (1910)
  • kantata na jubileusz uniwersytetu w Bazylei (1910)
  • oratoria: Der Heilige Hain (1910) i Weissagung und Erfüllung (1913)
  • 4 msze (1919–1920)

Opery

  • Weltfrühling (wyst. Bazylea 1894)
  • Kudrun (wyst. Bazylea 1896)
  • Der Simplicius (wyst. Bazylea 1912)
  • Die schöne Bellinda (wyst. Berno 1916)
  • Frutto di mare (wyst. Bazylea 1918)

Przypisy edytuj

  1. The Oxford Dictionary of Music. Oxford: Oxford University Press, 2013, s. 408. ISBN 978-0-19-957854-2.
  2. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 4. Część biograficzna hij. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1993, s. 309. ISBN 83-224-0453-0.
  3. a b c d e Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1632. ISBN 978-0-02-865528-4.
  4. a b c The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 398. ISBN 0-674-37299-9.
  5. a b Melvin P. Unger: Historical Dictionary of Choral Music. Lanham: Scarecrow Press, 2010, s. 211. ISBN 978-0-8108-5751-3.

Linki zewnętrzne edytuj