Hans Münch (ur. 14 maja 1911 we Fryburgu Bryzgowijskim, zm. 2001) – niemiecki lekarz, SS-Untersturmführer, członek załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. Jako jedyny został uniewinniony w pierwszym procesie oświęcimskim.

Hans Münch
SS-Untersturmführer SS-Untersturmführer
Data i miejsce urodzenia

14 maja 1911
Fryburg Bryzgowijski

Data śmierci

2001

Przebieg służby
Lata służby

1937–1945

Formacja

Schutzstaffel SS

Stanowiska

lekarz obozowy, bakteriolog

Życiorys edytuj

Był doktorem medycyny oraz bakteriologiem. Wstąpienie do SS organizacja oferowała mu jeszcze przed wybuchem II wojny światowej jednak nie skorzystał z tej propozycji. Aby uniknąć wstąpienia do tej organizacji zgłosił się na ochotnika do służby w Wehrmachcie, ale nie został przyjęty[1], ponieważ władze uznały, że wykonuje zbyt ważną pracę aby pełnić służbę jako zwykły lekarz.

W czerwcu 1943 został zatrudniony jako naukowiec przez Waffen-SS i skierowany do Instytutu Higieny Waffen SS w Rajsku, ok. 4 km od obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie pracował m.in. z Josefem Mengele. W instytucie tym oprócz niemieckiego personelu pracowali również więźniowie z obozu w Auschwitz.

Po wojnie Münch jako jedyny podsądny został 22 grudnia 1947[2] w pierwszym procesie oświęcimskim uznany przez Najwyższy Trybunał Narodowy w Krakowie za niewinnego. Z zebranych materiałów dowodowych oraz zeznań świadków nie udało się udowodnić winy oskarżonemu. Z szeregu relacji więźniów obozu wynikało natomiast, że Münch wielokrotnie pomagał im ryzykując własne życie. Wysyłał korespondencję więźniów, dostarczył lekarstwo dla jednego z lekarzy żydowskiego pochodzenia, a podczas ewakuacji świadczył skrytą pomoc w przypadkach zasłabnięcia podając leki.

Po procesie powrócił do Niemiec i pracował jako lekarz w Roßhaupten.

Przypisy edytuj

  1. Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101.
  2. Polen – Philipps-Universität Marburg – ICWC. [dostęp 2011-06-25]. (niem.).

Bibliografia edytuj

  • Janusz Gumkowski, Tadeusz Kułakowski, „Zbrodniarze hitlerowscy przed Najwyższym Trybunałem Narodowym”, Wydawnictwo Prawnicze, Warszawa 1965, s. 101–102.