Hans Modrow
Hans Modrow (ur. 27 stycznia 1928 w Jasenitz, zm. 11 lutego 2023[1] w Berlinie[2]) – niemiecki polityk, ostatni komunistyczny premier Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Wieloletni działacz SED, od 1999 do 2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego.
 Hans Modrow (2014) | |
| Data i miejsce urodzenia |
27 stycznia 1928 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 lutego 2023 |
| Premier NRD | |
| Okres |
od 13 listopada 1989 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  _-_ribbon_bar.png){kind=small}
| |
Życiorys edytuj
Po ukończeniu szkoły podstawowej praktykował w zawodzie mechanika. Został powołany do oddziałów Volkssturmu, w latach 1945–1949 pozostawał w niewoli radzieckiej. W 1950 wstąpił do Socjalistycznej Partii Jedności. W latach 50. pełnił różne funkcje w związanych z SED organizacjach młodzieżowych. Kształcił się w zakresie ekonomii, został też doktorem w zakresie socjologii pracy.
Przez wiele lat był członkiem komitetu centralnego partii komunistycznej, a także deputowanym do Izby Ludowej. Przez kilkanaście lat kierował strukturami SED w Dreźnie. Od 13 listopada 1989 do 12 kwietnia 1990 był premierem Niemieckiej Republiki Demokratycznej, przedostatnim w historii tego kraju i ostatnim wywodzącym się z SED.
Po zjednoczeniu Niemiec pozostał aktywnym działaczem postkomunistów w ramach PDS i jej następczyń (m.in. jako honorowy przewodniczący Die Linke[3]). W 1993 został uznany za winnego oszustw wyborczych przy organizacji wyborów miejskich w Dreźnie w 1989, jednocześnie sąd federalny odstąpił od wymierzenia mu kary[4].
W wyborach w 1999 uzyskał mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Był członkiem grupy Zjednoczonej Lewicy Europejskiej i Nordyckiej Zielonej Lewicy oraz członkiem Komisji Rozwoju i Współpracy. W PE V kadencji zasiadał do 2004[5].
Zmarł w 2023 w jednym z berlińskich szpitali na skutek komplikacji po przebytym udarze mózgu[2].
Odznaczenia edytuj
Odznaczony Orderem Karla Marksa (1978)[6] i Złotym Orderem Zasług dla Ojczyzny (1975)[7], a także rosyjskim Orderem Przyjaźni (2017)[8] i kubańskim Orderem Solidarności (2019)[9].
Wybrane publikacje edytuj
- Wie eine Jugendkontrollbrigade arbeiten soll!, Berlin 1952
- Welche Aufgaben hat die FDJ beim Kampf für den Sieg des Sozialismus in der DDR?, Berlin 1959
- Für ein neues Deutschland, besser als DDR und BRD, Berlin 1990
- Aufbruch und Ende (współautor), Berlin 1991
- Das Große Haus. Insider berichten aus dem ZK der SED, Berlin 1994
- Der 8. Mai 1945. Ende und Anfang, Berlin 1995
- Das Große Haus von außen. Erfahrungen im Umgang mit der Machtzentrale in der DDR, Berlin 1996
- Unser Zeichen war die Sonne. Gelebtes und Erlebtes, Berlin 1996
- Ich wollte ein neues Deutschland (współautor), Berlin 1998
- Die Perestroika – wie ich sie sehe. Persönliche Erinnerungen und Analysen eines Jahrzehntes, das die Welt veränderte (współautor), Berlin 1998
- Vor dem großen Sprung? Überblick über die Politik der Japanischen Kommunistischen Partei (współautor), Schkeuditz 2000
- Von Schwerin bis Strasbourg. Erinnerungen an ein halbes Jahrhundert Parlamentsarbeit, Berlin 2001
- Zur Hypothek des kommunistischen Erbes. Überlegungen zur historischen Niederlage des Kommunismus. Konferenzbeiträge, Berlin 2003
- Junkerland in Bauernhand. Die deutsche Bodenreform und ihre Folgen (współautor), Berlin 2005
- Überholt wird links. Was kann, was will, was soll die Linkspartei (współautor), Berlin 2005
- Links oder lahm? Die neue Partei zwischen Auftrag und Anpassung (współautor), Berlin 2006
- In historischer Mission. Als deutscher Politiker unterwegs (współautor), Berlin 2007
- Lateinamerika, eine neue Ära? (współautor), Berlin 2008
- Zeiten und Zäsuren. Stefan Doernberg zum 85. Geburtstag, Berlin 2009
- Hans Modrow – sagen, was ist, Berlin 2010[10]
Przypisy edytuj
- ↑ Früherer DDR-Ministerpräsident Hans Modrow ist tot. spiegel.de, 11 lutego 2023. [dostęp 2023-02-11]. (niem.).
- ↑ a b Maritta Adam-Tkalec: Zum Tod von Hans Modrow: Der Letzte, der die Ostler vor dem übergriffigen Westen schützte. berliner-zeitung.de, 11 lutego 2023. [dostęp 2023-02-11]. (niem.).
- ↑ Klaus Wiegrefe: West German Secret Service Opens GDR Files. spiegel.de, 16 października 2009. [dostęp 2011-02-02]. (ang.).
- ↑ Stephen Kinzer: Ex-East German Leader Convicted Of Vote Fraud but Not Punished. nytimes.com, 28 maja 1993. [dostęp 2011-02-02]. (niem.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2011-02-02].
- ↑ Karl-Marx-Orden an Hans Modrow verliehe. „Neues Deutschland”, s. 2, 28 stycznia 1978. (niem.).
- ↑ Urkunden zu hochrangigen Auszeichnungen: Vaterländischer Verdienstorden in Gold. archivportal-d.de. [dostęp 2023-02-11]. (niem.).
- ↑ Указ Президента Российской Федерации от 27.11.2017 № 573 „О награждении государственными наградами Российской Федерации”. pravo.gov.ru, 22 listopada 2017. [dostęp 2023-02-11]. (ros.).
- ↑ Ana Laura Palomino García: Hans Modrow, einem großer Freund Kubas, wurde der Orden der Solidarität verliehen. de.granma.cu, 11 lutego 2019. [dostęp 2023-02-11]. (niem.).
- ↑ Wykaz publikacji w katalogu Deutschen Nationalbibliothek. [dostęp 2011-02-02]. (niem.).
Bibliografia edytuj
- Nota biograficzna na stronie europarl. de. [dostęp 2011-02-02]. (niem.).