Hans Urs von Balthasar

Hans Urs von Balthasar
Kraj działania	Szwajcaria
Data i miejsce urodzenia	12 sierpnia 1905 ; Lucerna
Data i miejsce śmierci	26 czerwca 1988 ; Bazylea
Miejsce pochówku	Lucerna, Szwajcaria
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	26 lipca 1936
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Hans Urs von Balthasar (ur. 12 sierpnia 1905 w Lucernie, zm. 26 czerwca 1988 w Bazylei) – teolog szwajcarski, duchowny katolicki, mianowany kardynałem przez Jana Pawła II, sługa Boży Kościoła katolickiego.

Życiorys edytuj

Studiował filologię germańską oraz filozofię w Zurychu, Wiedniu i Berlinie. W trakcie trzydziestodniowych rekolekcji ignacjańskich niespodziewanie odkrył swoje kapłańskie powołanie i – po obronie doktoratu w 1929 r. na temat „Historii eschatologicznego problemu w nowożytnej literaturze niemieckiej” – wstąpił do Towarzystwa Jezusowego w Feldkirch^[1].

26 lipca 1936 przyjął święcenia kapłańskie; pracował jako kapelan uniwersytecki w Bazylei, w 1947 zakładał wydawnictwo Johannes Verlag w Einsiedeln. W 1948 założył Wspólnotę św. Jana. W 1950 opuścił zakon i został inkardynowany do diecezji Chur. Wykładał teologię na wielu uczelniach, był autorem wysoko cenionych publikacji teologicznych (Teologia misterium paschalnego, Burzenie bastionów, Chrześcijanin i lęk, „Modlitwa i kontemplacja” Cordula, Czy Jezus nas zna? Czy my znamy Jezusa? i inne). Jako jedyny spośród wybitnych teologów europejskich nie został zaproszony do udziału w obradach II soboru watykańskiego. Był doktorem honoris causa szkół teologicznych w Edynburgu, Fryburgu, Münsterze oraz Amerykańskiego Uniwersytetu Katolickiego w Waszyngtonie. Został mianowany członkiem Międzynarodowej Komisji Teologicznej (1969), współpracował przy powstaniu pisma „Communio”, otrzymał Nagrodę Pawła VI i Nagrodę Mozarta.

Był autorem 90 książek i 550 artykułów, tłumaczem 100 dzieł innych autorów. Henri de Lubac nazwał go „największym erudytą XX wieku”^[2]. Znaczny wpływ na jego prace teologiczne wywarła wymiana poglądów z teolog i lekarką, szwajcarską mistyczką i wizjonerką Adrienne von Speyr (1902-1967)^[1].

29 maja 1988 Jan Paweł II ogłosił jego nominację kardynalską. Ze względu na podeszły wiek ks. Balthasar został zwolniony z obowiązku przyjęcia sakry biskupiej; nie dożył uroczystości konsystorza, zmarł trzy dni wcześniej. Został pochowany na cmentarzu Hofkirche w Lucernie. Miał zostać kardynałem diakonem S. Nicola in Carcere.

20 marca 2018 rozpoczęto jego proces beatyfikacyjny, wnioskodawcą jest stowarzyszenie "Le Porte del Cielo" z Fara in Sabina we Włoszech.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b Balthasar Hans Urs | Szkoła Teologii [online], szkolateologii.dominikanie.pl [dostęp 2024-01-11] .
↑ Antonio Socci: Tajemnice Jana Pawła II. Kraków: Dom Wydawniczy RAFAEL, 2009, s. 74. ISBN 978-83-7569-139-9.

Bibliografia edytuj

Hans Urs vonH.U. Balthasar Hans Urs vonH.U., O moim dziele, MarekM. Urban (tłum.), Kraków: Wydawnictwo M, 2004, ISBN 83-7221-492-1, OCLC 69606406 .
Joseph kard. Ratzinger: Hans Urs von Balthasar, Maryja w tajemnicy Kościoła, WAM, 2007 ISBN 978-8373189799
Adrienne von Speyr: Spowiedź, W Drodze, Poznań 1993, ISBN 83-7033-002-9.

Linki zewnętrzne edytuj

sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)].
Sługa Boży Hans Urs von Balthasar

[:0-1] Balthasar Hans Urs | Szkoła Teologii [online], szkolateologii.dominikanie.pl [dostęp 2024-01-11] .

[2] Antonio Socci: Tajemnice Jana Pawła II. Kraków: Dom Wydawniczy RAFAEL, 2009, s. 74. ISBN 978-83-7569-139-9.

[1]

[2]