Hansa-Brandenburg W.29
 |
Ten artykuł należy dopracować |
Hansa-Brandenburg W.29 (W.33) – niemiecki wodnosamolot myśliwski z okresu I wojny światowej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dolnopłat pływakowy |
| Załoga |
2 osoby |
| Historia | |
| Data oblotu |
1918 |
| Lata produkcji |
1918 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | |
| Moc | |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,5 m |
| Długość |
9,36 m |
| Wysokość |
3 m |
| Powierzchnia nośna |
32,2 m² |
| Masa | |
| Własna |
1000 kg |
| Startowa |
1494 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
175 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
13 min na 2000 m |
| Długotrwałość lotu |
4 godz. |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 1 lub 2 stałe karabiny maszynowe Spandau lMG 08 lub LMG 08/15 (7,92 mm) i 1 ruchomy Parabellum (7,92 mm) | |
| Użytkownicy | |
| Cesarstwo Niemieckie, Austro-Węgry, Dania, Finlandia, Japonia, Norwegia | |
| Rzuty | |
| |
Historia edytuj
Oblatany wiosną 1918 roku wodnosamolot myśliwski Hansa-Brandenburg W.29 był następcą samolotu Hansa-Brandenburg W.12, który w roku 1918 był już przestarzały. Konstruktorem samolotu był Ernst Heinkel. W porównaniu do poprzednika bez zmian pozostawiono kadłub, pływaki i usterzenie, zmieniono natomiast układ skrzydeł z dwupłata na jednopłat, powiększając rozpiętość i cięciwę płata. Tuż przed zakończeniem wojny powstała nieco powiększona wersja W.29 nazwana W.33, która otrzymała też mocniejszy silnik Maybach Mb.IVa o mocy 180 kW (245 KM) lub Maybach Mb.IVb o mocy 190 kW (260 KM). Ogółem wyprodukowano ok. 190 egzemplarzy obu wersji.
Produkcja licencyjna edytuj
Wodnosamoloty W.29 (W.33) okazały się na tyle dobrymi maszynami, że liczne kraje podjęły ich produkcję licencyjną:
- Austro-Węgry rozpoczęły produkcję w zakładach UFAG w Budapeszcie, budując do zakończenia wojny zaledwie kilka sztuk;
- Norwegia po zakupieniu po wojnie 3 egzemplarzy samolotu uruchomiły produkcję zbliżonego do W.29 samolotu FF8 Make II (wykonano 7 sztuk), a następnie już na licencji wyprodukowano 28 sztuk samolotów W.33;
- Dania zbudowała 15 sztuk samolotów HM-1 – kopii W.29;
- w Finlandii wyprodukowano na licencji 122 sztuki W.33 pod oznaczeniem A.22, z mocniejszymi silnikami Fiat A12bis o mocy 220 kW (300 KM) – część maszyn wyposażono w narty zamiast pływaków;
- Japonia, która otrzymała jeden zdobyczny W.29, podjęła produkcję kopii tego wodnosamolotu z silnikiem Hispano-Suiza, budując aż 310 maszyn.
Opis konstrukcji edytuj
Był to dwumiejscowy dolnopłat konstrukcji drewnianej. Kadłub pokryty był sklejką i miał wielką powierzchnię boczną, która rekompensowała brak statecznika pionowego. Skrzydła dwudźwigarowe, o grubym profilu i wzniosie 4,5°. Usterzenie wolnonośne, stery z rurek stalowych, stateczniki z drewna. Pływaki drewniane pokryte sklejką. Uzbrojenie: 2 zsynchronizowane karabiny maszynowe lMG08 lub lMG 08/15 Spandau 7,92 mm[1] (w pierwszych 40 egzemplarzach 1 km) umieszczone po obu stronach silnika z zapasem 500 naboi na km oraz ruchomy karabin maszynowy obserwatora Parabellum lMG14 7,92 mm z polem ostrzału 360°.
Przypisy edytuj
- ↑ Harry Woodman, Spandau guns, seria Windsock Mini Datafile nr 10, Berkhamsted: Albatros Publications, 1997, s. 4.
Bibliografia edytuj
- Tomasz Goworek: Samoloty myśliwskie pierwszej wojny światowej. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1988. ISBN 83-206-0689-6.
- Michael Sharpe: Dwupłatowce, trójpłatowce i wodnosamoloty. Warszawa: Bellona, 2001. ISBN 83-11-09273-7.
Linki zewnętrzne edytuj
- Sylwetka samolotu Hansa-Brandenburg W.29 w serwisie «Уголок неба». airwar.ru. [dostęp 2023-06-26]. (ros.).