Hawker Hindbrytyjski dwumiejscowy lekki samolot bombowy z okresu dwudziestolecia międzywojennego.

Hawker Hind
Ilustracja
Dane podstawowe
Państwo

 Wielka Brytania

Producent

Hawker Aviation

Konstruktor

Sydney Camm

Typ

samolot bombowy

Konstrukcja

dwupłat o konstrukcji mieszanej ze stałym podwoziem

Załoga

2 osoby

Historia
Data oblotu

12 września 1934

Lata produkcji

1935–1938

Dane techniczne
Napęd

rzędowy Rolls-Royce Kestrel V

Moc

640 hp

Wymiary
Rozpiętość

11,35 m

Długość

9,02 m

Wysokość

3,23 m

Powierzchnia nośna

32,33 m²

Masa
Własna

1475 kg

Startowa

2403 kg

Osiągi
Prędkość maks.

299 km/h na wys. 5000 m

Pułap

8045 m

Zasięg

692 km

Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 stały karabin maszynowy Vickers kal. 7,7 mm
1 ruchomy karabin maszynowy Lewis kal. 7,7 mm
do 227 kg bomb
Użytkownicy
Wielka Brytania, Kanada, Nowa Zelandia, Afganistan, Irlandia, Jugosławia, Łotwa, Portugalia, Związek Południowej Afryki, Szwajcaria, Iran

Historia edytuj

Hawker Hind powstał w 1934 roku w wytwórni Hawker Aviation jako rozwinięcie konstrukcji i następca samolotu Hawker Hart, w odpowiedzi na wymagania Ministra Lotniczego G.7/34. W założeniu miał służyć jako tymczasowe uzupełnienie lotnictwa bombowego, do czasu otrzymania przez Royal Air Force nowoczesnych maszyn Fairey Battle i Bristol Blenheim. Prototyp został oblatany 12 września 1934 roku. Główną różnicą w stosunku do konstrukcji poprzednika było zastosowanie mocniejszego silnika, przebudowa kokpitu bombardiera oraz zastąpienie tylnej płozy przez kółko ogonowe.

Produkcja seryjna rozpoczęła się w 1935 roku. Pierwszymi jednostkami wyposażonymi w nowe samoloty były dywizjony RAF nr 21, 18 i 34. Do 1937 roku brytyjskie lotnictwo bombowe otrzymało 338 maszyn Hawker Hind, dalszych 114 trafiło do siedmiu dywizjonów pomocniczych (Auxiliary Air Force).

Podobnie jak Hawker Hart, także jego następca stał się przedmiotem eksportu. Niewielkie ilości maszyn, wyposażone w zależności od zamawiającego w różne jednostki napędowe, zostały zakupione przez siły zbrojne Afganistanu, Łotwy, Iranu, Irlandii, Jugosławii, Portugalii, Szwajcarii i Związku Południowej Afryki.

Od 1937 roku samoloty Hawker Hind były zastępowane w służbie liniowej przez nowsze konstrukcje. Wycofywane maszyny były przebudowywane do celów treningowych, dla szkolenia pilotów w lotach bez widoczności ziemi. W tej roli były również wykorzystywane przez Royal Canadian Air Force i Royal New Zealand Air Force.

Podczas II wojny światowej samoloty Hawker Hind zostały użyte bojowo przez South African Air Force w walkach przeciwko Włochom w Afryce Wschodniej, lotnictwo wojskowe Jugosławii przeciwko inwazji niemieckiej oraz siły irańskie w trakcie interwencji brytyjsko-radzieckiej w 1941 roku.

Konstrukcja edytuj

Hawker Hind był dwumiejscowym dwupłatem o konstrukcji wykonanej z rurek stalowych i duraluminiowych i pokryciu częściowo metalowym, częściowo płóciennym. Napęd stanowił silnik rzędowy Rolls-Royce Kestrel V o mocy 640 hp. Podwozie samolotu było stałe, trójpodporowe z kółkiem ogonowym. Uzbrojenie składało się z jednego stałego, strzelającego do przodu karabinu maszynowego Vickers kal. 7,7 mm, jednego ruchomego karabinu maszynowego Lewis kal. 7,7 mm w tylnym kokpicie oraz 227 kg bomb lotniczych na podwieszeniach podskrzydłowych.

Bibliografia edytuj