Heinrich Brüning

niemiecki polityk

Heinrich Brüning (ur. 26 listopada 1885 w Münsterze, zm. 30 marca 1970 w Norwich) – niemiecki prawnik, ekonomista, historyk, filolog i polityk, minister spraw zagranicznych i kanclerz Rzeszy w latach 1930–1932 w okresie Republiki Weimarskiej.

Heinrich Brüning
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1885
Münster

Data i miejsce śmierci

30 marca 1970
Norwich, Vermont

Kanclerz Rzeszy
Okres

od 30 marca 1930
do 7 października 1931

Przynależność polityczna

Zentrum

Poprzednik

Hermann Müller

Następca

Heinrich Brüning

Kanclerz Rzeszy
Okres

od 10 października 1931
do 30 maja 1932

Przynależność polityczna

Zentrum

Poprzednik

Heinrich Brüning

Następca

Franz von Papen

Życiorys edytuj

Był synem handlarza win[1]. Przed wojną studiował na kilku wydziałach, a w 1915 wstąpił do niemieckiej piechoty[1]. W latach 1915–1918 oficer Armii Cesarstwa Niemieckiego, odznaczony Żelaznym Krzyżem II i I klasy. Awansował do stopnia kapitana[1]. W latach 1920–1930 działał we władzach chrześcijańskich związków zawodowych. W 1923 protestował przeciwko okupacji Zagłębia Ruhry. Działacz Partii Centrum. W latach 1924–1933 zasiadał w Reichstagu jako poseł[1] z Breslau (Wrocław). W latach 1929–1930 przewodził frakcji parlamentarnej partii Centrum[1]. Po objęciu władzy przez NSDAP wyemigrował w 1934 roku do Stanów Zjednoczonych[2], gdzie był wykładowcą na Uniwersytecie Harvarda[1]. W 1954 roku powrócił na krótko do Niemiec, ale potem wrócił do Ameryki, gdzie zmarł[1]. Konsekwentnie, również po II wojnie światowej, głosił tezę, że w okresie międzywojennym Polska nieprzerwanie planowała napaść na Niemcy[3].

Pierwszy gabinet Brüninga (marzec 1930 – październik 1931) edytuj

 
Pierwszy gabinet Brüninga

Zmiany w gabinecie

  • 3 maja 1930 – Bredt rezygnuje ze stanowiska ministra sprawiedliwości. Zastępuje go Curt Joël jako kierownik ministerstwa.
  • 26 czerwca 1930 – Dietrich zastępuje Moldenhauera jako minister finansów. Kierownikiem ministerstwa gospodarki zostaje Ernst Trendelenburg.
  • 1 października 1930 – wobec wycofania alianckich wojsk okupacyjnych z Nadrenii, Treviranus zostaje ministrem bez teki.

Drugi gabinet Brüninga (październik 1931 – maj 1932) edytuj

Zmiany w gabinecie

  • 6 maja 1932 – Warmbold podaje się do dymisji jako minister gospodarki. Zastępuje go Ernst Trendelenburg jako kierownik ministerstwa.

Przypisy edytuj

  1. a b c d e f g Richard Overy: Trzecia Rzesza Historia Imperium. s. 33.
  2. Oxford. Ilustrowana encyklopedia uniwersalna. Historia świata od 1800 roku do współczesności, red. H. Judge, Warszawa 1998, s. 53.
  3. Andrzej J. Kamiński, Natarcie starej gwardii, w: Tygodnik Powszechny, nr 35(180)/1948, s. 4
  4. Powstała z połączenia DDP z mniejszymi ugrupowaniami.

Bibliografia edytuj

  • Richard Overy: Trzecia Rzesza Historia Imperium. Warszawa: Buchmann Sp. z o.o., 2012. ISBN 978-83-7670-290-2.