Heinz Lammerding (ur. 27 sierpnia 1905 w Dortmundzie, zm. 13 stycznia 1971 w Bad Tölz) – SS-Gruppenführer, dowódca 2 Dywizji Pancernej SS „Das Reich”, odpowiedzialny za masakrę ludności cywilnej w Tulle i Oradour-sur-Glane.

Heinz Lammerding
Heinz Bernard Lammerding
Ilustracja
SS-Gruppenführer SS-Gruppenführer
Data i miejsce urodzenia

27 sierpnia 1905
Dortmund

Data i miejsce śmierci

13 stycznia 1971
Bad Tölz

Przebieg służby
Siły zbrojne

SS Waffen-SS

Jednostki

2 Dywizja Pancerna SS „Das Reich”

Stanowiska

dowódca dywizji
szef sztabu armii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa

Późniejsza praca

przedsiębiorca budowlany

Odznaczenia
Krzyż Rycerski Krzyża Żelaznego Złoty Krzyż Niemiecki (III Rzesza) Krzyż Żelazny (1939) I Klasy Krzyż Żelazny (1939) II Klasy Medal Pamiątkowy 13 marca 1938 Medal Pamiątkowy 1 października 1938 z okuciem Zamek Praga Medal za Kampanię Zimową na Wschodzie 1941/1942 Czarna odznaka za rany (III Rzesza)[1]

Życiorys edytuj

W czasie II wojny światowej w stopniu Brigadeführera dowodził 2 Dywizją Pancerną SS „Das Reich”. Pełnił też funkcję szefa sztabu grupy armii „Weichsel” (Wisła)[2]. Po zakończeniu wojny zamieszkał w Düsseldorfie i pracował w branży budowlanej jako przedsiębiorca[3]. W 1953 przez francuski sąd w Bordeaux został skazany zaocznie na karę śmierci z powodu masakr w Tulle[4] i Oradour-sur-Glane[5]. W 1951 był jednym z założycieli (obok Seppa Dietricha, Gottloba Bergera i Huberta Gilla) związku byłych SS-manów (HIAG) i współwydawcą skrajnie prawicowych czasopism Der Freiwillige i Nation Europa, w których m.in. gloryfikowano działalność Waffen-SS[6].

Masakra w Oradour-sur-Glane edytuj

 
Kościół w Oradour-sur-Glane, świadek zbrodni wojennej dokonanej przez żołnierzy z dywizji dowodzonej przez Heinza Lammerdinga.

Lammerding odpowiedzialny jest za jedną z najgłośniejszych zbrodni Waffen-SS dokonanej na ludności cywilnej. Dowodzeni przez niego żołnierze z 2 Dywizji Pancernej SS „Das Reich” 10 czerwca 1944 w miasteczku Oradour-sur-Glane zamordowali 642 osoby, w tym 207 dzieci[7]. Kobiety wraz z dziećmi zostały zamknięte w kościele, który został podpalony. Przez okna żołnierze wrzucali granaty, a do próbujących uciekać strzelali z broni maszynowej[8].

Przypisy edytuj

  1. Lammerding, Heinz Bernard – TracesOfWar.com [online], tracesofwar.com [dostęp 2021-06-05] (ang.).
  2. Philip Blood, Siepacze Hitlera: oddziały specjalne SS do zwalczania partyzantki. Bellona 2008, s. 327.
  3. Karol Grünberg, SS – czarna gwardia Hitlera. Książka i Wiedza 1984, s. 537.
  4. Masakra w Oradour sur Glane. SS wymordowało tu ponad 600 osób – WP Opinie [online], opinie.wp.pl [dostęp 2020-01-23] (pol.).
  5. Le maire d’Oradour-sur-Glane: « Il était dénué de toute humanité », Le Parisien, 14 August 2007.
  6. Karol Grünberg, SS – czarna gwardia Hitlera. Książka i Wiedza 1984, s. 546.
  7. Chris Bishop, Dywizje Waffen-SS 1939-1945. Zbrodnicze formacje. Warszawa 2015, s. 37.
  8. Kronika II wojny światowej. Świat Książki Warszawa 2004, s. 343.