Helena Dorabialska
Julia Helena Dorabialska[1][2] (ur. 22 maja 1895 w Sosnowcu, zm. 20 lipca 1944 w Wołominie[1][2]) – polska muzykolożka i kompozytorka.
| Imię i nazwisko |
Julia Helena Dorabialska |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód |
Życiorys edytuj
Ukończyła studia w Konserwatorium Warszawskim u Katarzyny Jaczynowskiej (fortepian) i Romana Statkowskiego (kompozycja) oraz w Konserwatorium Moskiewskim u Aleksandra Borowskiego[1][2]. W 1924 roku doktoryzowała się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Józef Damse i jego kompozycje muzyczne[1][2]. W latach 1922–1927 prowadziła w Konserwatorium Warszawskim ćwiczenia z harmonii[1], następnie od 1929 do 1939 roku wykładała tam harmonię, formy muzyczne i historię muzyki, a także uczyła gry na fortepianie[1][2]. Przez wiele lat publikowała recenzje muzyczne w czasopiśmie Robotnik[1][2].
Skomponowała m.in. Mszę na chór mieszany, tenora solo i fortepian lub organy, Pieśni robotnicze na 4-głosowy chór męski, opery Dewaki i Hanusia[1], pisała też utwory kameralne i fortepianowe oraz pieśni[2]. Rękopisy jej kompozycji znajdują się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej[1]. Opublikowała prace Ćwiczenia praktyczne z harmonii (Warszawa 1927) oraz Polonez przed Chopinem (Warszawa 1938)[1][2].
Przypisy edytuj
Linki zewnętrzne edytuj
- Helena Dorabialska – twórczość tego autora dostępna w bibliotece cyfrowej International Music Score Library Project