Heliotrop (minerał)

Heliotrop – odmiana chalcedonu zbliżona do plazmy, w której na ciemnozielonym tle widoczne są czerwone plamki tlenków żelaza. Nazwa pochodzi od greckich słów helios (słońce) i tropein (zmieniać barwę), ponieważ daje on czerwonawe refleksy podczas obracania po zanurzeniu w wodzie. Ciemnozielona barwa heliotropu spowodowana jest nagromadzeniem kryształów aktynolitu.
Błędnie nazywany jest krwawnikiem lub kamieniem św. Stefana.

Heliotrop

Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	ditlenek krzemu (SiO2)
Twardość w skali Mohsa	6,5 – 7
Układ krystalograficzny	trygonalny
Gęstość minerału	2,61 g/cm³
Właściwości optyczne
Połysk	szklisty

Występowanie

W wielu utworach typowych dla chalcedonu – niklonośnych stref wietrzenia skał zasadowych.

Okazy o zastosowaniu jubilerskim pochodzą z Indii – Płw. Kathijawar, Dekan, Chin, Rosji – Ural, Syberia, Pakistanu, Australii, Austria – Tyrol, Wielka Brytania – Szkocja, Niemcy, Czechy, Brazylii.

W Polsce występuje w Górach Wałbrzyskich.

Zastosowanie

Znany i wykorzystywany już w starożytności (wydobywano go głównie w Egipcie i na Cyprze). Stanowi atrakcyjny i poszukiwany, cenny kamień jubilerski, ozdobny i kolekcjonerski. Osiąga wysokie ceny. Zwykle nadaje mu się szlif kaboszonowy, wytwarza paciorki. Jest doskonałym materiałem rzeźbiarskim.

Zobacz też

• geologia, minerał

Bibliografia

• W. Szumann – „Kamienie szlachetne i ozdobne”;
• N. Sobczak – „Mała encyklopedia kamieni szlachetnych i ozdobnych”;
• R. Hochleitner – „Minerały i kryształy”;
• Leksykon Przyrodniczy – „Minerały”;
• Podręczny Leksykon Przyrodniczy – „Minerały i kamienie szlachetne”;
• K. Maślankiewicz – „Kamienie szlachetne”;
• C. Hall – „Klejnoty kamienie szlachetne i ozdobne”;
• G. G. Gormaz i J. J. Casanovas – „Atlas mineralogii”.