Helloween

niemiecki zespół metalowy

Helloweenniemiecki zespół muzyczny grający europejski speed metal, melodic metal, power metal i heavy metal.

Helloween
Ilustracja
Rok założenia

1984

Pochodzenie

 Niemcy

Gatunek

heavy metal
power metal

Wydawnictwo

Noise Records, SPV Records, Victor Entertainment

Powiązania

Gamma Ray, Masterplan, Freedom Call, Pink Cream 69, Bassinvaders

Strona internetowa

Historia zespołu edytuj

Początek edytuj

 
Helloween

Historia Helloween rozpoczęła się w 1979 roku, wraz z istnieniem zespołu Gentry, w którym grali Kai Hansen i Piet Sielck. W kolejnych latach do zespołu dołączyli: Ingo Schwichtenberg (perkusja) oraz Markus Grosskopf (gitara basowa). Doszło wtedy do zmiany nazwy zespołu na IronFist. Kolejną personalną zmianą było odejście po kilku latach wspólnego grania Pieta Sielcka. Zastąpił go Michael Weikath, który opuścił swój wcześniejszy zespół Powerfool. W tym momencie, za sprawą Ingo, zespół zmienił nazwę na "HELLOWEEN".

Pierwsze nagrania edytuj

W 1984 roku Helloween nagrał dwie piosenki na kompilację Death Metal. Były to: Oernst To Life autorstwa Weikatha oraz Metal Invaders. Kolejnym krokiem do kariery był rok 1985, kiedy to zespół nagrał swój pierwszy album zatytułowany Helloween (zwany również The Mini LP ze względu na to, że zawiera tylko 5 piosenek). Jeszcze w tym samym roku zespół wydał swój długogrający album Walls Of Jericho, który odniósł sukces na rynku.

Era Kiske edytuj

Kai Hansen, który na pierwszej płycie, oprócz gry na gitarze, pełnił obowiązki wokalisty stwierdził, że ciężko mu pogodzić te dwie funkcje. W wyniku poszukiwań wokalisty do zespołu dołączył Michael Kiske (wcześniej ILL Prophecy). Z nowym członkiem zespół chciał nagrać dwupłytowy album, ale wytwórnia Noise nie zgodziła się na to. Dlatego w 1987 roku powstała pierwsza część albumu Keeper of the Seven Keys Part 1, do promocji której został wydany winylowy singel Future World. Płyta przyniosła zespołowi sukces. Między innymi muzycy zostali zaproszeni na duży tour po Stanach Zjednoczonych organizowany przez MTV. Rok później Helloween wydał drugą część albumu Keeper of the Seven Keys Part 2. Płytę promowały dwa single: Dr. Stein oraz I Want Out. Po kolejnym sukcesie muzycy udali się w trasę koncertową Pumpkin Fly Free Tour, podczas której zarejestrowany został koncert w Szkocji. Wydano go w trzech różnych wersjach. Podstawowa to Live in the UK, japońska - Keepers Live, a amerykańska - I Want Out Live.

Kłopoty edytuj

W tym okresie z zespołu odszedł jeden z jego założycieli – Kai Hansen. Przyczyny odejścia początkowo były nieznane. Z biegiem czasu wyszło na jaw, że związane ono było z kłótnią, jaka zaszła między Kaiem a Michaelem Weikathem. Na miejsce późniejszego twórcy Gamma Ray do zespołu dołączył Roland Grapow.

Kolejnym problemem, tuż przed wydaniem kolejnej płyty Helloween było bezprawnie zerwanie przez zespół kontraktu z wytwórnią Noise, aby przejść pod skrzydła EMI. Na skutek wyroku sądowego zespół nie mógł wydać nowej płyty aż do 1992 roku, kiedy to doszło do porozumienia pomiędzy zaangażowanymi stronami. Dzięki temu w marcu fani mogli się już cieszyć z kolejnego wydawnictwa Helloween – płyty Pink Bubbles Go Ape. Do tej pory trwają spory na temat ocen tego albumu. Wiele osób podkreśla jego oryginalność i nowatorstwo, inni wskazują na odejście od stylu zaprezentowanego na dwóch wcześniejszych wydawnictwach i podążanie w zupełnie innym kierunku. Szybko nagrano następny album, Chameleon, wydany w 1993 roku, nie przyniósł zespołowi kolejnego sukcesu. Wręcz przeciwnie – album został chłodno przyjęty wśród fanów, gdyż płyta miała charakter raczej rockowy niż metalowy.

Nowy wokalista edytuj

Dla Michaela Kiskego był to ostatni projekt zrealizowany wraz z Helloween. Także tym razem dał o sobie znać Michael Weikath, który wyrzucił swojego imiennika z zespołu. Na jego miejsce przyszedł Andi Deris grający dotychczas w zespole Pink Cream 69.

Śmierć Schwichtenberga edytuj

Jednym z najtragiczniejszych wydarzeń w historii grupy była choroba i tragiczna śmierć perkusisty Ingo Schwichtenberga. Podczas trasy koncertowej promującej płytę Chameleon Ingo często sięgał po różne używki, co uniemożliwiało mu grę. W związku z tym został on odsunięty od zespołu, a na jego miejsce zatrudniono młodego perkusistę – Nabiego, z którym dokończono trasę koncertową. Ingo w tym czasie udał się na badania, które wykazały, że cierpi on na schizofrenię. Nie mogąc pogodzić się z chorobą w marcu 1995 roku popełnił samobójstwo, rzucając się pod pociąg metra w Hamburgu.

Odrodzenie edytuj

Zespół w odmienionym składzie (ostatecznie za perkusją zasiadł Uli Kusch, były muzyk Gamma Ray) rozpoczął od mocnego uderzenia. W połowie 1994 roku Helloween wydał swoją kolejną płytę Master of the Rings. Płyta została bardzo dobrze przyjęta przez krytyków i fanów. Rok później, dokładnie w Halloween, album miał swoją premierę w Stanach Zjednoczonych, co oznaczało wyjście zespołu z kryzysu oraz powrót do korzeni. Dwa lata po sukcesie (1996) Master of the Rings Helloween wydają niezwykłą płytę The Time of the Oath. Jest to album koncepcyjny, inspirowany przepowiedniami Nostradamusa. Na pomysł jego nagrania wpadł Andi Deris. Album był dedykowany zmarłemu tragicznie Ingo Schwichtenbergowi. Według wielu ta płyta to zdecydowany powrót do tego, co w Helloween najlepsze. Powstały wtedy takie utwory jak Power (grany na większości koncertów), czy też monumentalne, a zarazem tytułowe dzieło The Time of the Oath. Po komercyjnym sukcesie płyty zespół wyrusza w trasę koncertową, na której nagrywa swój drugi koncertowy album w historii - High Live. Wśród ogólnie przyjętej opinii jest on uważany za słaby, krytykuje się głównie słabą formę wokalną Derisa. W 1998 roku Helloween raczy fanów kolejnym wydawnictwem. Tym razem jest to studyjny album Better Than Raw, który odnosi komercyjny sukces. Na uwagę zasługuje utwór Laudate Dominum w całości napisany po łacinie. Niewątpliwie, co podkreślał w wielu wywiadach Michael Weikath, był to ukłon w stronę fanów z Ameryki Łacińskiej. Zespół, podczas trasy koncertowej promującej album, nie ominął Polski, dzięki czemu Polscy fani mieli możliwość podziwiać Helloween na żywo. Zespół był supportem podczas koncertu Black Sabbath w katowickim Spodku. Rok 1999 to 15-lecie istnienia Helloween. Mimo że muzycy skupili się na wydawaniu solowych kompozycji w tym czasie, to jednak znaleźli oni czas na wydanie jubileuszowego albumu. Postawiono na przeróbkę popowych i rockowych piosenek na brzmienia dobrze znane fanom metalu. Powstała płyta Metal Jukebox, na której znalazły się covery między innymi: Beatlesów, ABBY, Scorpions, czy też Deep Purple. Jednocześnie tą produkcją zespół zakończył współpracę z Castle Communication i przeszedł pod skrzydła Nuclear Blast. Pierwszym albumem, jaki powstał w wyniku współpracy z nową wytwórnią był The Dark Ride. Jest to zdecydowanie najmroczniejsza i najcięższa płyta zespołu.

Kolejne spory edytuj

Podczas trasy koncertowej ujawniło się nieporozumienie między członkami zespołu, w wyniku którego Roland Grapow i Uli Kush zmuszeni byli odejść. Rozpoczęły się poszukiwania nowego perkusisty oraz gitarzysty. Ostatecznie do zespołu dołączyli: Sascha Gerstner oraz Stefan Schwarzmann, który zastąpił chorego Marka Crossa. W tym składzie Helloween w 2003 roku nagrali album: Rabbit Don't Come Easy. W wielu wywiadach członkowie Helloween podkreślali, że ta płyta to powrót do wesołego Helloween i do bardziej przyjaznego wizerunku dyni. Na płycie widać, że w zespole zaszły personalne zmiany, a piosenki nie brzmią już tak mrocznie. Trasa koncertowa objęła również Polskę, zespół odwiedził Kraków 30 listopada, gdzie dali show w hali krakowskiej Wisły.

Współczesność edytuj

W 2005 roku doszło do kolejnej zmiany personalnej. Za perkusją zamiast Schwarzmanna zasiadł Dani Loeble. Oficjalnym powodem odejścia Schwarzmana były rozbieżności muzyczne. W tym samym roku, już z nowym członkiem, zespół wydał płytę Keeper of the Seven Keys - The Legacy i wyruszył w trasę koncertową, podczas której w listopadzie zagrał dwa koncerty w Polsce. Planowo miały odbyć się trzy - w Krakowie (Klub Studio), w Warszawie (Stodoła) oraz w Szczecinie (został początkowo przeniesiony do Poznania, a w konsekwencji w ogóle się nie odbył ze względu na niską sprzedaż biletów). Nowy album jest kontynuacją historii "klucznika" z płyt Keeper... pt.1 i pt.2. Na początku 2007 r. zespół wydał kolejne wydawnictwo koncertowe Live in Sao Paulo w aż trzech wersjach (2CD, 2DVD i limitowanej 2DVD i 2CD).

W październiku 2007 roku ukazał się kolejny album - Gambling with the Devil. W USA album trafił do sprzedaży 23 października, w Niemczech 3 dni później, a w reszcie Europy 29.

Kolejny album, zatytułowany 7 Sinners wydany został 31 października 2010 (Halloween). Sami artyści przyznają, że jest to jeden z najcięższych albumów w historii zespołu[potrzebny przypis]. Album promowano na trasie koncertowej, zaplanowanej na końcówkę 2010 i początek 2011 roku z fińskim zespołem Stratovarius oraz szwedzkim Avatar

Muzycy edytuj

Obecny skład zespołu edytuj

Byli członkowie zespołu edytuj

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne edytuj

Rok Album Pozycja na liście
GER
[1]
AUT
[2]
FIN
[3]
FRA
[4]
JPN
[5]
NOR
[6]
SWE
[7]
SWI
[8]
UK
[9]
US
[10]
1985 Walls of Jericho
  • Data: grudzień 1985
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD, CS, LP
1987 Keeper of the Seven Keys Part 1
  • Data: maja 1987
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD, CS, LP
71 284 42 18 104
1988 Keeper of the Seven Keys Part 2
  • Data: wrzesień 1988
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD, CS, LP
71 9 27 12 7 6 24 108
1991 Pink Bubbles Go Ape
  • Data: marzec 1991
  • Wydawca: EMI
  • Format: CD, CS, LP
32 28 31 14 14 20 41
1993 Chameleon
  • Data: czerwiec 1993
  • Wydawca: EMI
  • Format: CD, CS, LP
35 8 35 30
1994 Master of the Rings
  • Data: 1994
  • Wydawca: Castle Communications
  • Format: CD, CD, LP
23 34 6 26 22
1996 The Time of the Oath
  • Data: marzec 1996
  • Wydawca: Castle Communications
  • Format: CD, CS, LP
31 33 14 6 26 30
1998 Better Than Raw
  • Data: 24 kwietnia 1998
  • Wydawca: Castle
  • Format: CD, CS, LP
19 36 7 9 35 42
2000 The Dark Ride 26 19 11 38 68
2003 Rabbit Don't Come Easy
  • Data: 20 maja 2003
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: CD
26 23 119 11 12 93
2005 Keeper of the Seven Keys - The Legacy
  • Data: 31 października 2005
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: CD, LP
28 28 89 22 24 61
2007 Gambling with the Devil
  • Data: 23 października 2007
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: CD
38 34 103 17 34 88
2009 Unarmed - Best of 25th Anniversary
  • Data: 23 grudnia 2009
  • Wydawca: Victor Entertainment, SPV
  • Format: CD
39 2
2010 7 Sinners
  • Data: 31 października 2010
  • Wydawca: SPV GmbH
  • Format: CD
25 57 16 65 6 40 38 21
2013 Straight Out of Hell
  • Data: 18 stycznia 2013
  • Wydawca: Sony Music
  • Format: CD
4 22 4 50 11 21 6 12
2015 My God-Given Right
  • Data: 29 maja 2015
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: CD
8 30 5 61 37 22 14
2021 Helloween
  • Data: 18 czerwca 2021
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: CD, LP, CS
1 3 2 15 6 36 3 2 24 35
"—" pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe edytuj

Rok Album Pozycja na liście
GER
[1]
AUT
[2]
FIN
[3]
NLD
[11]
JPN
[5]
SWE
[7]
1989 Live in the UK
  • Data: 6 kwietnia 1989
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD
30 44 25
1989 Keepers Live
  • Data: 8 września 1989
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD
23
1989 I Want Out Live
  • Data: 1989
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD
1996 High Live
  • Data: 6 września 1996
  • Wydawca: Raw Power
  • Format: CD
89 23 45
2007 Live in São Paulo
  • Data: 20 lutego 2007
  • Wydawca: Steamhammer
  • Format: 2CD
58
2019 United Alive in Madrid
  • Data: 4 października 2019
  • Wydawca: Nuclear Blast
  • Format: 2CD
4 47 47 29 21
"—" pozycja nie była notowana.

Kompilacje edytuj

Rok Album Pozycja na liście
GER
[1]
JPN
[5]
SWE
[7]
SWI
[8]
1989 Pumpkin Tracks
  • Data: listopad 1989
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD
30
1991 The Best, The Rest, The Rare
  • Data: 8 października 1991
  • Wydawca: Noise Records
  • Format: CD
28
1994 Mr. Ego Collectors Box
  • Data: 1994
  • Wydawca: Raw Power
  • Format: CD
1998 Karaoke Remix, Vol. 1
  • Data: 3 października 1998
  • Wydawca: Victor Entertainment
  • Format: CD
1998 Karaoke Remix, Vol. 2
  • Data: 3 października 1998
  • Wydawca: Victor Entertainment
  • Format: CD
1998 The Pumpkin Box
  • Data: listopad 1998
  • Wydawca: Victor Entertainment
  • Format: CD
2002 Treasure Chest
  • Data: 9 kwietnia 2002
  • Wydawca: Metal-Is Records
  • Format: CD
93 62
2006 The Singles Box (1985–1992)
  • Data: 20 października 2006
  • Wydawca: Sanctuary Records
  • Format: CD
"—" pozycja nie była notowana.

EP edytuj

Single edytuj

DVD/VHS edytuj

Inne edytuj

Teledyski edytuj

Rok Utwór Reżyseria
1987 "Halloween"
-
1988 "I Want Out"
-
1991 "Kids Of The Century"
-
1993 "When The Sinner"
-
1994 "Mr. Ego (Take Me Down)"
-
"Where The Rain Grows"
-
"Perfect Gentleman"
-
1996 "Power" Tom Laurie
"The Time Of The Oath"
-
"Forever And One (Neverland)"
-
1998 "I Can"
-
2000 "If I Could Fly"
-
2003 "Just A Little Sign"
-
2005 "Mrs. God"
-
2006 "Light The Universe" Alex Diezinger[12]
2007 "As Long As I Fall" Alex Diezinger[13]
2008 "Paint A New World" Martin Mueller[14]
2009 "Dr. Stein"
-
2010 "Are You Metal?"
-

Przypisy edytuj

  1. a b c Helloween – Longplay-Chartverfolgung. [w:] Musicline.de [on-line]. PhonoNet GmbH. [dostęp 2009-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-08)]. (niem.).
  2. a b Discographie Helloween. austriancharts.at. [dostęp 2009-02-02]. (niem.).
  3. a b Discography Helloween. finnishcharts.com. [dostęp 2009-02-02].
  4. Discographie Helloween. lescharts.com. [dostęp 2009-02-02]. (fr.).
  5. a b c アルバム売り上げランキング. Oricon. [dostęp 2009-02-02].
  6. Discography Helloween. norwegiancharts.com. [dostęp 2009-02-02].
  7. a b c Discography Helloween. swedishcharts.com. [dostęp 2009-02-03].
  8. a b Discography Helloween. swisscharts.com. [dostęp 2009-02-03].
  9. Helloween – UK Singles & Albums Chart Archive. Chart Stats. [dostęp 2009-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-05-27)].
  10. Artist Chart History – Helloween – Albums. [w:] Billboard [on-line]. Nielsen Business Media. [dostęp 2009-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-13)].
  11. Helloween Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2013-12-08]. (ang.).
  12. Helloween Videos. metalstorm.ee. [dostęp 2010-01-14]. (ang.).
  13. Alex Diezinger Videos. alex-diezinger.de. [dostęp 2010-01-14]. (ang.).
  14. Martin Mueller Videos. roxwel.com. [dostęp 2010-01-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-17)]. (ang.).