Henriette Sontag
Henriette Sontag, właśc. Gertrude Walpurgis Sonntag[1] (ur. 3 stycznia 1806 w Koblencji, zm. 17 czerwca 1854 w Meksyku[1][2]) – niemiecka śpiewaczka, sopran.
 Henriette Sontag, portret autorstwa Hippolyte’a Delaroche’a, 1831 | |
| Imię i nazwisko |
Gertrude Walpurgis Sonntag |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Przyczyna śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Życiorys edytuj
Pochodziła z rodziny artystycznej, jej ojciec Franz Sonntag był aktorem, matka Franziska z d. Martloff śpiewaczką[1]. Początkowo uczyła się u matki, po raz pierwszy wystąpiła na scenie w wieku 5 lat[1]. Po śmierci ojca w 1814 roku wyjechała z matką do Pragi, gdzie uczyła się w miejscowym konserwatorium u Anny Czegki (śpiew) i Johanna Petera Pixisa (fortepian)[2]. W Pradze zadebiutowała w 1821 roku rolą w operze Jean de Paris François-Adriena Boieldieu[1][2]. Od 1822 roku występowała w Wiedniu, zachwycony jej śpiewem Carl Maria von Weber specjalnie dla niej napisał tytułową rolę w operze Euryanthe (wyst. 1823)[1][2]. W 1825 roku wzięła udział w prapremierowych wykonaniach IX Symfonii i Missa Solemnis Ludwiga van Beethovena[1][2]. W 1825 roku występowała w Dreźnie[1], w tym samym roku debiutowała w Königstädter Theater w Berlinie w roli Izabelli we Włoszce w Algierze Gioacchino Rossiniego[1][2]. W 1826 roku wystąpiła w Comédie-Italienne w Paryżu jako Rozyna w Cyruliku sewilskim Rossiniego[1][2]. W tej samej roli wystąpiła w 1828 roku w King’s Theatre w Londynie[1].
W 1829 roku poślubiła sardyńskiego dyplomatę hrabiego Carlo Rossiego, przez co zgodnie z ówczesnymi obyczajami musiała zakończyć karierę sceniczną[2]. Otrzymała wówczas od króla pruskiego tytuł hrabiny von Lauenstein[1]. Po ślubie występowała okazjonalnie z recitalami koncertowymi, towarzysząc mężowi w podróżach służbowych[1]. W 1830 roku wystąpiła na 11 koncertach w Warszawie, w trakcie koncertu na Zamku Królewskim przy akompaniamencie Karola Kurpińskiego wykonała dedykowane jej Potpourri czyli wariacje na śpiewy polskie[2]. W latach 1838–1843 mieszkała wraz z mężem, pełniącym wówczas funkcję ambasadora, w Petersburgu[2]. W 1849 roku, gdy po zmianie na sardyńskim tronie jej mąż zakończył pracę w dyplomacji, wróciła na scenę[1][2]. Odbyła tournée po Anglii i Niemczech, wystąpiła też w Brukseli oraz w Paryżu, gdzie w 1850 roku wykonała napisaną specjalnie dla niej rolę Mirandy w operze La tempesta Jacques’a Fromentala Halévy’ego[2]. W 1852 roku wyjechała z mężem do Stanów Zjednoczonych, gdzie występowała w Nowym Jorku, Bostonie i Filadelfii[2]. W 1854 roku wyjechała z grupą włoskich artystów na występy do Meksyku, gdzie zmarła w trakcie szalejącej epidemii tyfusu[2].
Uważana za największą obok Angeliki Catalani i Marii Malibran śpiewaczkę operową XIX wieku[2]. Cechowała się skalą głosu od a do e3[1]. Ceniono jej role w dziełach Mozarta, Rossiniego, Donizettiego i Belliniego[1]. Talent Sontag podziwiał w liście do Tytusa Woyciechowskiego Fryderyk Chopin, który gościł na 8 z 11 jej warszawskich koncertów w 1830 roku[2].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3404. ISBN 0-02-865530-3.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 10. Część biograficzna sm–ś. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 34–35. ISBN 978-83-224-0866-7.