Henry Swift Upson (ur. 22 grudnia 1859 w Akron, zm. 23 kwietnia 1913 w Rzymie) – amerykański lekarz neurolog, profesor chorób nerwowych na Western Reserve University. Był zwolennikiem autointoksykacyjnej teorii chorób psychicznych.

Henry S. Upson

Życiorys edytuj

Syn polityka i sędziego Williama H. Upsona (1823-1910) i Julii Ford Upson[1]. Edukację odebrał w szkołach publicznych w rodzinnym Akron i w Western Reserve College w Cleveland, na którym w 1880 roku otrzymał tytuł bakałarza (B.A.). Następnie studiował medycynę w College of Physicians and Surgeons w Nowym Jorku, otrzymując w 1884 roku tytuł M.D.[2]. Przez pewien czas praktykował w Roosevelt Hospital w Nowym Jorku, po czym wyjechał do Europy uzupełniać swoje studia medyczne. Za granicą spędził dwa lata, zwiedzał w tym czasie głównie niemieckie kliniki. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych osiadł w Cleveland. Praktykował jako attending physician w Lakeside Hospital (od 1890 do 1911), był lekarzem konsultującym w St. Alexis Hospital[3]. Od 1893 pełnił obowiązki profesora chorób nerwowych na Western Reserve University, w 1895 został oficjalnie mianowany profesorem; na katedrze pozostał do 1912 roku[1].

W 1896 wspólnie z Percym Maxwellem Foshayem założył „Cleveland Journal of Medicine” i był jego redaktorem przez sześć lat. Należał do American Medical Association, American Neurological Association, Phi Beta Kappa[4].

8 listopada 1905 roku ożenił się z Mary Louisą Palmer, córką Williama Palmera i Louisy (Stark) Southworth[5]. Małżeństwo było bezdzietne[1].

Był wątłego zdrowia, w ostatnich latach życia spędzał zimy we Włoszech[1]. Zmarł w Rzymie w wieku 54 lat[6].

Dorobek naukowy edytuj

Był autorem ponad 20 prac. Pierwsze jego artykuły dotyczyły metod barwienia stosowanych w neurohistologii: z użyciem soli złota[7] i karminu[8]. Opublikował kilka opisów przypadków. Od około 1895 roku zajmował się etiologią chorób psychicznych; był zwolennikiem teorii autointoksykacyjnej, w myśl której przyczyną zaburzeń umysłowych jest niestrawność lub próchnica zębów. W oparciu o zebrany przez siebie materiał kliniczny dowodził, że schorzenia zębów (np. zatrzymanie zębów trzonowych) mogą odpowiadać za objawy neurastenii, dementia praecox czy opóźnienia umysłowego[9][10]. Podobne poglądy głosili także Lewis Bruce i Frank Billings, a w późniejszych latach Bayard Taylor Holmes i Henry Andrews Cotton[11].

Po jego śmierci staraniem wdowy i przyjaciół zmarłego utworzono Henry S. Upson Foundation, stawiającą sobie na cel dalsze badania nad związkiem schorzeń dentystycznych i chorób umysłowych. Pierwszym przewodniczącym został dentysta Edward C. Kirk[12].

Wybrane prace edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Eyman HC. Dr. Henry S. Upson. Proceedings of the American Medico-Psychological Association 21, s. 579 (1914)
  2. Catalogue of officers and graduates of Columbia university from the foundation of King's college in 1754 (1906)
  3. Men of Ohio in Nineteen Hundred Cleveland, The Benesch Art Pub. Co, c. 1901 s. 156
  4. Phi Beta Kappa hand-book and general address catalogue of the united chapters (1900)
  5. The Upson family in America: compiled by the Upson family association of America. The Tuttle, Morehouse & Taylor comapny, 1940 s. 210
  6. Anon. Deaths. „J Am Med Assoc”. 60, s. 1555-1556, 1913. 
  7. Upson HS. On Gold Chloride As A Staining Agent for Nerve Tissues. Journal of Nervous & Mental Disease 15, ss. 685-689 (1888)
  8. Upson HS. Die Karminfärbung für Nervengewebe. Neurologisches Centralblatt 7 (11), ss. 319-320 (1888)
  9. Upson HS. Nervous Dìsorders Due to the Teeth. A Preliminary Report]. Cleveland Journal of Medicine 6, s. 458 (1907)
  10. Upson HS. Painless Dental Disease as a Cause of Neurasthenia and Insanity. Cleveland Journal of Medicine 8, ss. 447-458 (1909)
  11. R Noll. Historical review: Autointoxication and focal infection theories of dementia praecox. „World J Biol Psychiatry”. 5 (2), s. 66-72, 2004. PMID: 15179665. 
  12. Scientific Notes and News. Science 44 (1128) s. 201 (1916)