Henryk Adamowicz
Henryk Adamowicz (ur. 1 kwietnia 1919 w Białymstoku, zm. 9 lutego 2012 w Pruszkowie) – polski wojskowy, oficer Wojska Polskiego, więzień łagru, żołnierz 1 Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Po zakończeniu wojny oficer Oficerskiej Szkoły Artylerii w Toruniu i Sztabu Generalnego, wiceprezes Ligi Obrony Kraju, działacz społeczny. Kawaler Orderu Virtuti Militari.
 pułkownik
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 kwietnia 1919 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
9 lutego 2012 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1943–1970 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
    
| |
_1.JPG)
Życiorys edytuj
Ukończył Państwowe Gimnazjum im. Marszałka Józefa Piłsudskiego oraz Szkołę Handlową w Białymstoku. Po agresji radzieckiej na Polskę został wywieziony do syberyjskiego łagru. W kwietniu 1941 roku został wcielony do Armii Czerwonej: 622 pułku artylerii haubic, a następnie do 722 batalionu budowlanego, pracującego przy budowie linii obronnych pod Charkowem. Otrzymał zgodę na wstąpienie do Armii Andersa, lecz nie udało mu się do niej dotrzeć. Zimą 1941 roku wraz z 722 batalionem został wysłany do Stalingradu, do budowy zapór na przedpolach miasta. W rejonie Stalingradu pozostawał do zakończenia bitwy stalingradzkiej.
W maju 1943 roku został żołnierzem 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Walczył pod Lenino. W składzie 1 batalionu saperów torował przejście dla piechoty przez pola minowe w trakcie walk o Warszawę. Ciężko ranny, następne trzy miesiące spędził w szpitalu. Został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari. Powrócił do wojska ze statusem inwalidy wojennego.
Po zakończeniu wojny pozostał w armii: ukończył Oficerską Szkołę Piechoty Nr 3 w Inowrocławiu i Oficerską Szkołę Inżynieryjno-Saperską we Wrocławiu, dowodził jednostką wojskową w Łodzi, był oficerem w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu i Sztabie Generalnym Wojska Polskiego. Służbę zakończył w 1970 roku w stopniu pułkownika. Działał społecznie, był między innymi wiceprezesem Ligi Obrony Kraju oraz Związku Inwalidów Wojennych, prezesem Klubu Kościuszkowców, przewodniczącym Rady Krajowej Kombatantów Wojska Polskiego Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych, prezesem Zarządu Krajowego Stowarzyszenia Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari - Kombatantów WP. Zmarł w 2012 roku. Pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera FIII-11-16)[1].
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari[2]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski[2]
- Złoty Krzyż Zasługi[2]
- Order Wojny Ojczyźnianej[3]
Przypisy edytuj
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- ↑ a b c d Henryk Adamowicz 01.04.1919 - 09.02.2012 - O Nim [online], KuPamięci [dostęp 2019-10-24].
- ↑ Adamowicz, Henryk - TracesOfWar.com [online], www.tracesofwar.com [dostęp 2019-10-24].