Henryk Blinowski
Henryk Blinowski[1][2] ps. „Blondyn”, „Gacek” (ur. 7 czerwca 1921 w Zawichoście, zm. 14 marca 1964) – żołnierz Narodowej Organizacji Wojskowej i Armii Krajowej.
| Data i miejsce urodzenia |
7 czerwca 1921 |
|---|---|
| Data śmierci |
14 marca 1964 |
| Jednostki | |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Był synem Romana[3]. Dwukrotnie przedstawiany do odznaczenia Krzyżem Walecznym za akcje zbrojne. Odznaczenia tego jednak ostatecznie nie otrzymał; prawdopodobnie z powodu wycofania się Stronnictwa Narodowego z rządu londyńskiego na znak protestu przeciwko zawarciu układu Sikorski–Majski w 1941. Zmarł w śledztwie 14 marca 1964, a w 1994 postanowieniem Prezydenta RP z dnia 19 lipca 1994 został odznaczony pośmiertnie Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego[3].
Akcje wojskowe edytuj
Uczestniczył w kilkunastu akcjach bojowych takich jak:
- 28 kwietnia 1943 – opanowanie Zawichosta przez oddział NOW – Tarzana (wystawiono napis na północnej i południowej stronie miasta – Republika Zawichojska – „Niemcom wstęp wzbroniony”).
- 30 kwietnia 1943 – odbicie 22 więźniów na drodze Zawichost – Winiarki wspólnie z kolegą z oddziału Jerzym Krawczyńskim. Konwojenci zostali rozbrojeni i puszczeni wolno udali się pieszo w stronę Sandomierza bez broni i mundurów.
- 25 sierpnia 1943 – zamach pod Ożarowem Sandomierskim na generała dyw. Kurta Rennera ze sztabem.
Ponadto kilkakrotnie uczestniczył w rozbrajaniu funkcjonariuszy policji porządkowej Schutzpolizei, zasadzce na lotników niemieckich na trasie Zawichost – Sandomierz i w wielu innych akcjach bojowych.
Przypisy edytuj
- ↑ P. Matusiak, Ruch Oporu na Ziemi Opatowsko-Sandomierskiej w latach 1939-1945, 1976.
- ↑ C. Chlebowski, Pozdrówcie Góry Świętokrzyskie, 1968.
- ↑ a b Odznaczeni Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego. nsz.com.pl. [dostęp 2017-05-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-06-02)].