Henryk Gąsior

polski pedagog

Henryk Gąsior (ur. 28 marca 1928 w Cząstkowie Starym[1], zm. 27 czerwca 2017[2]) – polski pedagog, docent doktor nauk pedagogicznych, wieloletni pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu Śląskiego[3], członek Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk (1975–1981)[1].

Henryk Gąsior
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

28 marca 1928
Cząstków Stary

Data śmierci

27 czerwca 2017

Docent doktor nauk pedagogicznych
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

1970
UW

Polska Akademia Nauk
Status

członek Komitetu Nauk Pedagogicznych

Wykładowca
uczelnia

Uniwersytet Śląski
Wyższa Szkoła Wychowania Fizycznego w Katowicach

Życiorys

edytuj

Pochodził z wielodzietnej rodziny chłopsko-robotniczej. Po ukończeniu szkoły podstawowej w 1940 kontynuował naukę na tajnych kompletach. Był członkiem organizacji konspiracyjnej „Świt” powiązanej z Batalionami Chłopskimi. 12 października 1943 został aresztowany przez gestapo, a następnie deportowany do niemieckiego-nazistowskiego obozu koncentracyjnego Groß-Rosen, skąd następnie trafił do Buchenwaldu, gdzie zastało go wyzwolenie. Po powrocie do Polski w 1945, kontynuował naukę w liceum ogólnokształcącym, a następnie liceum pedagogicznym. Pracował między innymi jako nauczyciel w Pokrzywiance, wychowawca w świetlicy dziecięcej przy Zakładach Azotowych w Chorzowie oraz nauczyciel w szkole podstawowej w Chorzowie. W kolejnych latach natomiast pracował w Kuratorium Okręgu Szkolnego w Katowicach. W latach 1954–1962 piastował funkcję zastępcy dyrektora do spraw pedagogicznych w Pałacu Młodzieży w Katowicach. Jednocześnie w latach 1955–1961 studiował na Wydziale Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1962–1970 był zastępcą dyrektora do spraw pedagogicznych w Studium Nauczycielskim w Katowicach. Stopień doktora nauk pedagogicznych uzyskał w 1970 na Wydziale Pedagogiki i Psychologii UW[1].

Od września 1970 był kierownikiem Zakładu Pedagogiki i Psychologii, a następnie po powstaniu Wyższej Szkoły Wychowania Fizycznego w Katowicach został jej dziekanem. Od 1973 był dyrektorem nowo utworzonego Instytutu Kształcenia Nauczycieli i Badań Oświatowych w Katowicach, zaś od listopada 1975 był dyrektorem Instytutu Pedagogiki na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego. W 1976 został powołany na dziekana nowo utworzonego Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Śląskiego, sprawując tę funkcję do 1981. Na tymże Wydziale, dr Hernyk Gąsior powołał Zakład Pedagogiki Społecznej. W latach 1979–1990 był także redaktorem Chowanny[1].

Przypisy

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj