Henryk Kintopf
Henryk Kintopf (ur. 28 lub 29 listopada 1896 w Warszawie, zm. ?) – porucznik piechoty Wojska Polskiego, urzędnik samorządowy w II Rzeczypospolitej.
 porucznik piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
28 lub 29 listopada 1896 |
|---|---|
| Data śmierci |
wrzesień 1939 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1932 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki | |
| Późniejsza praca |
urzędnik |
| Odznaczenia | |
  
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
Urodził się 28[1] lub 29[2] listopada 1896 w Warszawie jako syn Pauliny i Emila[1]. Przed 1914 był członkiem Drużyny Strzeleckiej[1]. Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich i działał w Polskiej Organizacji Wojskowej[1]. 16 sierpnia 1916 został ranny pod Jeziornem. Był wówczas żołnierzem 2 kompanii III batalionu 1 pułku piechoty[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień porucznika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5][6]. W 1923 był oficerem 22 pułku piechoty w Siedlacach[7][8]. W istocie od stycznia 1921 do listopada 1928 służył w Oddziale II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, przebywał na placówkach w Łotwie, Rosji i Estonii (tam kierował Placówką Wywiadowczą Rewal)[9]. W 1928 był przydzielony do Biuro Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych[10]. Z dniem 1 grudnia 1931 został przydzielony z dyspozycji Prezesa Rady Ministrów do dyspozycji Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na okres sześciu miesięcy. Pozostawał wówczas w ewidencji 68 pułku piechoty we Wrześni[11]. Z dniem 31 maja 1932 został przeniesiony do rezerwy z równoczesnym przeniesieniem w rezerwie do 19 pułku piechoty we Lwowie[12]. W 1934 był oficerem rezerwowym 30 pułku Strzelców Kaniowskich i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III[13].
W czerwcu 1932 został mianowany radcą wojewódzkim w Urzędzie Wojewódzkim we Lwowie, delegowanym do Urzędu Wojewódzkiego w Warszawie[9][14]. Od września 1932 do lutego 1935 pracował na tym stanowisku w Urzędzie Wojewódzkim w Kielcach[9][15]. od lutego 1935 do sierpnia 1938 był starostą powiatu stolińskiego[9][16][17]. We wrześniu 1938 został radcą w Oddziale Administracyjno-Prawnym Wydziału Ogólnego Urzędu Wojewódzkiego Poleskiego, 10 stycznia 1939 został przeniesiony do Wydziału Wojskowego tego Urzędu[9].
Zginął we wrześniu 1939[9].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości (17 marca 1932)[18]
- Krzyż Walecznych (dwukrotnie)
- Srebrny Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)[19]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Henryk Kintopf. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-18)].
- ↑ Rocznik Oficerski 1928, Rocznik Oficerski Rezerw 1934.
- ↑ VII Lista strat 1916 ↓, s. 25.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 446.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 387.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 241.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 188.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 177.
- ↑ a b c d e f Janusz Mierzwa Słownik biograficzny starostów Drugiej Rzeczypospolitej. Tom 2, wyd. LTW, Łomianki 2022, s. 130–131.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 146.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 252.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 16 sierpnia 1932 roku, s. 359.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 28, 470.
- ↑ Ruch służbowy. „Lwowski Dziennik Wojewódzki”. Nr 9, s. 132, 31 maja 1932.
- ↑ Janusz Mierzwa: Militaryzacja administracji. Przyczyny i mechanizmy przechodzenia oficerów do administracji ogólnej w Polsce pomajowej. jpilsudski.org. [dostęp 2018-04-17].
- ↑ Wykaz. „Dziennik Urzędowy Ministerstwa Spraw Wewnętrznych”. Nr 32, s. 3, 10 listopada 1936.
- ↑ Z trudu naszego i znoju Polska powstała, by żyć. niedziela.pl, 2000. [dostęp 2018-04-17].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 64, poz. 82 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
Bibliografia edytuj
- VII Lista strat Legionów Polskich. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Legionów Polskich przy Departamencie Wojskowym NKN, 1916-10-01.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1934.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Henryk Kintopf. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2018-04-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-04-18)].