Wikipedia

Henryk Ortwein

Henryk Piotr Ortwein lub Orthwein (ur. 1 lutego 1890, zm. ?) – major kawalerii Wojska Polskiego.

Henryk Ortwein
major kawalerii major kawalerii
Pełne imię i nazwisko

Henryk Piotr Ortwein

Data urodzenia

1 lutego 1890

Przebieg służby
Lata służby

do 1929

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

4 Pułk Ułanów Zaniemeńskich
Oddział IV Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego
15 Pułk Ułanów Poznańskich

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Życiorys edytuj

14 stycznia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z „byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej”, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia porucznika, i przydzielony z dniem 15 listopada 1918 roku do 4 pułku ułanów[1]. Od 10 marca do 19 kwietnia 1919 roku był słuchaczem I Kursu Adiutantów w Warszawie. 29 kwietnia 1919 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu tytułu adiutanta sztabowego, został przydzielony do Oddziału IV Naczelnego Dowództwa Wojska Polskiego. Od 16 czerwca do 30 listopada 1919 roku był słuchaczem I Kursu Wojennej Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie.

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Oddziale Naczelnej Kontroli Wojskowej, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 4 pułk ułanów[2].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 12. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział kontroli administracyjnej, a jego oddziałem macierzystym była Wojskowa Kontrola Generalna[3]. 18 maja 1923 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 14,5 lokatą w korpusie oficerów administracji, dział kontroli administracyjnej[4]. W tym samym roku służył w Oddziale Kontroli Administracyjnej Wojskowej Kontroli Gospodarczej[5]. Przeniesiony do korpusu oficerów kawalerii w 1924 roku pełnił służbę w 15 pułku Ułanów Poznańskich w Poznaniu[6]. 27 kwietnia 1929 roku został przeniesiony z Komisji Remontowej Nr 1 w Warszawie do Departamentu Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko referenta[7]. 20 lutego 1928 roku został przeniesiony do Komisji Remontu Nr 2 w Poznaniu na stanowisko członka[8][9]. 6 lipca 1929 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego w Departamencie Kawalerii Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie i pozostawiony bez przynależności służbowej z równoczesnym oddaniem do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr I[10]. Z dniem 31 grudnia 1929 roku został przeniesiony w stan spoczynku[11].

W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Białystok. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr III. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[12]. Był plenipotentem Klukowa i wójtem tej gminy. W 1935 roku nabył folwark Gródek, w którym gospodarował do września 1939 roku. W czerwcu 1941 roku powrócił do Gródka i gospodarował folwarkiem „jako Niemiec”. W 1944 roku ponownie opuścił Gródek i podjął pracę nauczyciela w wiejskiej szkole w Łysem. Po wojnie był sądzony „za zdradę polskości”, a jego syn karany za służbę w Wehrmachcie[13].

Ordery i odznaczenia edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 7 z 23 stycznia 1919 roku, poz. 261, 283.
  2. ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 247, 799, tu na stronie 247 w nazwisku „Orthwein” skreślono literę „h”.
  3. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 374.
  4. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 26 maja 1923 roku, s. 4.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 30, 1073.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 569, 599.
  7. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 133.
  8. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 4 z 20 lutego 1928 roku, s. 36.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 328, 339, u jako członek Komisji Remontu Nr 1 w Warszawie.
  10. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 197.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 17 z 16 listopada 1929 roku, s. 343.
  12. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 336, 892.
  13. ↑ Józef Włodek, Dzieje zagłady ziemiaństwa polskiego południowo-zachodniej Białostocczyzny w latach 1939-1944, Ciechanowiec 2005, s. 170-171, 375 [1]. Sprawa Henryka Ortweina, dzierżawcy majątku Gródek, gm. Klukowo, przeciwko Aleksandrze Zofii Białobrzeskiej i in. o rozłożenie spłaty długu na raty (1933-1934). Sprawa z wniosku Leokadii Maruszewskiej przeciwko Henrykowi Ortweinowi o rozterminowanie spłaty długu (1937). Mikrofilmy zespołu akt Wojewódzkiego Biura do Spraw Finansowo-Rolnych w Białymstoku 1931-1939 [2].

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Henryk_Ortwein&oldid=73603217”