Henryk Szwajkowski
Henryk Wincenty Szwajkowski (ur. 19 stycznia 1891, zm. 30 stycznia 1938 we Lwowie) – major taborów Wojska Polskiego.
 major taborów
| |
| Data urodzenia |
19 stycznia 1891 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
30 stycznia 1938 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1938 |
| Siły zbrojne | |
| Formacja | |
| Jednostki |
PKU Rzeszów |
| Stanowiska |
komendant PKU |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Życiorys edytuj
W czasie I wojny światowej walczył w szeregach Legionów Polskich. Był oficerem 2 pułku piechoty. Na stopień chorążego został mianowany 1 listopada 1916 roku w piechocie[1]. W styczniu 1917 roku był komendantem pułkowego trenu, jak ówcześnie nazywano tabory wojskowe.
27 sierpnia 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu rotmistrza, w Wojskach Taborowych, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. W tym czasie pełnił służbę w Szwadronie Zapasowym Taborów Nr 1[2]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Wojskowej Wytwórni Materiałów Taborowych we Lwowie, a jego oddziałem macierzystym był 6 dywizjon taborów we Lwowie[3].
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 13. lokatą w korpusie oficerów taborowych, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 10 Dywizjon Taborów w Przemyślu[4]. W latach 1923–1924 był zastępcą dowódcy tego dywizjonu[5][6]. Później został przeniesiony do kadry oficerów taborowych i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Rzeszów[7]. W sierpniu 1926 roku został zatwierdzony na stanowisku kierownika I referatu PKU Rzeszów[8][9]. W lutym 1927 roku został przesunięty na stanowisko komendanta PKU Rzeszów[10].
W październiku 1930 roku został przeniesiony do 10 Dywizjonu Taborów w Przemyślu na stanowisko dowódcy dywizjonu[11]. W grudniu 1932 roku został przeniesiony do Kadry 4 Dywizjonu Taborów w Łęczycy na stanowisko komendanta kadry[12][13]. Z dniem 24 maja 1934 roku został przeniesiony do Kierownictwa Zaopatrzenia Taborów na stanowisko kierownika[14]. Następnie pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie na stanowisku szefa taborów. Zmarł 30 stycznia 1938 roku we Lwowie. Został pochowany 2 lutego 1938 roku[15][16]. Pośmiertnie został mianowany podpułkownikiem[17].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Niepodległości – 12 maja 1931 roku „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”[18]
- Krzyż Walecznych[19]
Przypisy edytuj
- ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 31.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 34 z 8 września 1920 roku, s. 805.
- ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 396, 910, tu jako Henryk Wincenty Szwajkowski.
- ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 281, tu jako Henryk Szwajkowski-Trzaska.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1037, 1039.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 947, 949.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 109 z 21 października 1925 roku, s. 587.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 21 sierpnia 1926 roku, s. 268.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 518, 521.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 66.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 20.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 426.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 786.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 168.
- ↑ Nekrolog. „Polska Zbrojna”. 32, s. 4, 1938-02-01. Warszawa.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 marca 1938 roku, s. 7.
- ↑ Rybka i Stepan 2004 ↓, s. 420.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 111, poz. 163, tu jako mjr Henryk Wincenty Szwajkowski.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 283.
Bibliografia edytuj
- Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich w dniu oddania Legionów Polskich Wojsku Polskiemu (12 kwietnia 1917). Komenda Legionów Polskich, 1917.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
- Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935-1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2004. ISBN 978-83-7188-691-1.