Heptameron – niedokończony zbiór opowiadań napisanych przez Małgorzatę z Nawarry[1]. Dzieło zostało rozpoczęte w 1542 roku, a przerwała je śmierć autorki w 1549 roku. Składa się z 72 nowel, które w ciągu 7 dni opowiada sobie dla zabicia czasu grupa dziesięciu podróżników (pięć kobiet i pięciu mężczyzn), którzy z powodu powodzi, schronili się w Opactwie w Serrance u podnóża Pirenejów, gdzie przez dziesięć dni oczekiwać muszą na zbudowanie mostu w miejsce tego, który zabrały wezbrane wody rzeki Gave.

Tematem przewodnim wszystkich opowiadań jest miłość. Po każdej skończonej opowieści, rozmówcy spierają się o jej sens, o motywy, którymi kierowali się bohaterowie, demaskują ich ukryte pobudki i złą wiarę, która kazała im oszukiwać samych siebie.

Pod względem kompozycji utwór nawiązuje do Dekameronu Giovanniego Boccaccia oraz do Księgi tysiąca i jednej nocy, opowiadania zachowują swoją autonomię, ale komponują się w jedną całość. Utwór opublikowano w 1559 roku.

Przypisy edytuj

  1. Margaret of Angoulême, [w:] Encyclopædia Britannica [dostęp 2017-04-11] (ang.).

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj