Herman Vanderpoorten
Herman Frans Geeraard Vanderpoorten (ur. 25 sierpnia 1922 w Lier, zm. 3 września 1984 tamże) – belgijski polityk, prawnik i samorządowiec, wieloletni senator, parlamentarzysta krajowy i europejski, trzykrotny minister oraz wicepremier.
| Data i miejsce urodzenia |
25 sierpnia 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 września 1984 |
| Zawód, zajęcie |
polityk, prawnik, samorządowiec |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
minister spraw wewnętrznych (1966–1968), minister sprawiedliwości (1973–1977, 1980), minister ds. reformy instytucjonalnej (1980), wicepremier (1980) |
| Partia | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys edytuj
Syn polityka i dwukrotnego ministra Arthura Vanderpoortena (1884–1945; zmarł w obozie koncentracyjnym) oraz Jeanne Tijs. W 1945 ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Gandawskim, uzyskując stopień doktora. Praktykował jako adwokat w Brukseli i Mechelen, był również zastępcą sędziego pokoju w Lier. Od 1959 do 1961 pracował w ministerstwie robót publicznych[1].
Wstąpił do Partii Liberalnej, przekształconej w Partię na rzecz Wolności i Postępu. Działał także w ruchu flamandzkich liberałów Liberaal Vlaams Verbond (kierował nim w latach 1958–1966 i 1969–1973), angażując się na rzecz autonomii dla Flamandów. Od 1949 do 1958 był radnym prowincji Antwerpia, a od 1959 do śmierci radnym Lier (w tym od 1983 do 1984 burmistrzem). W latach 1961–1965 poseł do Izby Reprezentantów (Belgia), a następnie do śmierci senator[1][2]. Od 1971 do 1984 zasiadał w radzie kulturowej Regionu Flamandzkiego (od 1980 pod nazwą Rada Flamandzka)[3], zaś w latach 1979–1980 pozostawał eurodeputowanym[4]. Zajmował stanowiska ministerialne: od marca 1966 do czerwca 1968 ministra spraw wewnętrznych, od stycznia 1973 do czerwca 1977 ministra sprawiedliwości, a od maja do października 1980 ministra sprawiedliwości i reformy instytucjonalnej oraz wicepremiera. W 1983 otrzymał honorowy tytuł ministra stanu i z urzędu wszedł w skład Rady Korony[1]. Zmarł w kolejnym roku.
Życie prywatne edytuj
Ojciec polityk Marleen Vanderpoorten (przewodniczącej flamandzkiego parlamentu), wuj ministra i wicepremiera Patricka Dewaela.
Odznaczenia i wyróżnienia edytuj
Odznaczony m.in. Orderem Leopolda (1971), Orderem Leopolda II (1978) i Orderem Korony (1981). W 1988 ustanowiono nagrodę jego imienia przyznawaną co 3 lata przez Liberaal Vlaams Verbond[1]. Jego imieniem nazwano stadion drużyny Lierse SK.
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d Biogram. odis.be. [dostęp 2021-04-13]. (niderl.).
- ↑ Vanderpoorten, Herman. Nieuwe Encyclopedie van de Vlaamse Regering. [dostęp 2021-04-13]. (niderl.).
- ↑ Herman Vanderpoorten. vlaamsparlement.be. [dostęp 2021-04-13]. (niderl.).
- ↑ Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu. [dostęp 2021-04-14].