Himerios

Himerios (Ἱμέριος; ur. ok. 310, zm. ok. 390^[1]) – grecki sofista i retor.

Pochodził z Prusy w Bitynii^[2]^[1]. Studiował w Atenach, gdzie spędził później większość życia jako nauczyciel retoryki. Wśród jego uczniów znajdowali się Grzegorz z Nazjanzu i Bazyli Wielki^[1]. Przyjaźnił się z cesarzem Julianem Apostatą, przez pewien czas był jego sekretarzem^[2].

Była autorem 80 mów, z których Focjusz czytał 72^[1]. Do czasów współczesnych w całości zachowały się 24 oraz wyciągi z 10^[1]^[3]. Znajdują się wśród nich deklamacje, mowy okolicznościowe, pochwały miast i dostojników cesarskich oraz mowy szkolne^[3]. Można w nich odnaleźć parafrazowane prozą fragmenty ód Alkajosa, Safony i Anakreonta^[3]. Mowy Himeriosa noszą wpływ stylu azjanickiego^[3], przeładowane są sztucznymi ozdobnikami retorycznymi^[2].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e The Oxford Classical Dictionary. edited by Simon Hornblower, Antony Spawforth, Esther Eidinow. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 685. ISBN 978-0-19-954556-8.
↑ ^a ^b ^c Mała encyklopedia kultury antycznej. red. Zdzisław Piszczek. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 321. ISBN 83-01-03529-3.
↑ ^a ^b ^c ^d Stanisław Stabryła: Historia literatury starożytnej Grecji i Rzymu. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 207.

[oxford-1] The Oxford Classical Dictionary. edited by Simon Hornblower, Antony Spawforth, Esther Eidinow. Oxford: Oxford University Press, 2012, s. 685. ISBN 978-0-19-954556-8.

[mala-2] Mała encyklopedia kultury antycznej. red. Zdzisław Piszczek. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1983, s. 321. ISBN 83-01-03529-3.

[stabryla-3] Stanisław Stabryła: Historia literatury starożytnej Grecji i Rzymu. Wrocław: Ossolineum, 2002, s. 207.

[1]

[2]

[3]