Zespół obniżonego popędu seksualnego
Zespół obniżonego popędu seksualnego (ang. hypoactive sexual desire disorder), dawniej hipolibidemia, oziębłość seksualna, u kobiet również frygidność[1] – zaburzenie seksualne charakteryzujące się przewlekłym lub nawracającym obniżeniem lub brakiem popędu płciowego, fantazji erotycznych oraz potrzeby podejmowania aktywności seksualnej[2][3].
| Klasyfikacje | |
| ICD-10 | |
|---|---|
Jest to jedno z częściej występujących zaburzeń seksualnych, w specjalistycznych ośrodkach może stanowić nawet 30–50%[2].
W skrajnej postaci hipolibidemia występuje rzadko, częściej jako okresowy zanik zainteresowania współżyciem seksualnym lub element zaburzeń psychotycznych wysuwający się na pierwszy plan w początkowym okresie choroby.
Kryteria diagnostyczne edytuj
- brak zainteresowania aktywnością seksualną, zarówno partnerką/partnerem jak i masturbacją
- niższy poziom aktywności seksualnej w porównaniu z przeszłością lub oczekiwaniami
- zainicjowanie kontaktu seksualnego jest mniej prawdopodobne, choć hipolibidemia nie wyklucza satysfakcji seksualnej[4]
- wynikające z powyższych objawów problemy w relacjach międzyludzkich, dyskomfort, niepokój czy depresja[3]
Przyczyny edytuj
Przy ocenie hipolibidemii należy brać pod uwagę wiek, płeć i kontekst sytuacyjny[2]. Przyczyny dzieli się na:
- biologiczne: zaburzenia hormonalne, choroby przewlekłe, przyjmowanie leków, uzależnienia, czasem genetyczne
- psychiczne: przewlekłe zmęczenie, stres, fobie seksualne, zaburzenia identyfikacji z płcią, ambiwalentna postawa wobec seksualności
- partnerskie: nieatrakcyjność partnera, negatywne nastawienie do partnera, konflikty, rozczarowanie, monotonia, rutyna
- kulturowe: uzależnienie od pornografii, przesyt seksem, stawianie zbyt wysokich wymagań, opieranie się presji kulturowej, medialna walka płci, rygoryzm religijny[2][4]
Leczenie edytuj
Powinno być przyczynowe.
- farmakoterapia: leki o działaniu hormonalnym i pobudzające seksualnie
- psychoterapia: indywidualna lub małżeńska
- metody treningowe
- wzbogacanie sztuki miłosnej[2][4]
Negatywne czynniki rokownicze edytuj
Według Rosena i Leiblum należą do nich istotne i ukrywane tajemnice więzi między partnerami, alkoholizm, narkomania, rygoryzm religijny, zaburzenia depresyjne, impotencja, zaburzenia obrazu ciała i ograniczenie się do farmakoterapii[2].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Co to jest frygidność, w jaki sposób leczyć owe schorzenie?. [w:] Psychologia i stosunki [on-line]. Informacyjny-rozrywkowy projekt WomanAdvice. [dostęp 2020-08-18]. (pol.).
- ↑ a b c d e f Zbigniew Lew-Starowicz: Seksuologia sądowa. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2000, s. 67-69. ISBN 83-200-2448-X.
- ↑ a b Zygmunt Zdrojewicz: Tajemniczy świat kobiecego orgazmu. Wyd. II. Wrocław: Wydawnictwo Continuo, 2016, s. 81. ISBN 978-83-62182-58-9.
- ↑ a b c Zbigniew Lew-Starowicz: Zaburzenia seksualne w praktyce ogólnolekarskiej. Poznań: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2004, s. 78-80. ISBN 83-89825-00-7.
