Honczary (rejon lidzki)

agromiasteczko na Białorusi

Honczary[1] (biał. Ганчары, Hanczary; ros. Гончары, Gonczary) – agromiasteczko na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Honczary, przy drodze republikańskiej R11.

Honczary
Ганчары
Гончары
Ilustracja
cerkiew Opieki Matki Bożej w Honczarach
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Honczary

Populacja
• liczba ludności


411
(2009)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Honczary”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Honczary”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Honczary”
Ziemia53°44′10″N 25°25′00″E/53,736111 25,416667

W pobliżu znajduje się przystanek kolejowy Honczary, położony na linii Baranowicze – Lida.

Historia

edytuj

W XIX i w początkach XX w. położone były w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim. Były wówczas siedzibą gminy.

W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim. Do 11 kwietnia 1929 siedziba gminy Honczary, po jej zniesieniu w gminie Bielica[2][3]. W 1921 miejscowość liczyła 307 mieszkańców, zamieszkałych w 58 budynkach, w tym 241 Białorusinów, 65 Polaków i 1 osobę innej narodowości[a]. 229 mieszkańców było wyznania prawosławnego i 78 rzymskokatolickiego[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

  1. Innej niż polska, białoruska, niemiecka i żydowska. Wśród osób innych narodowości zamieszkujących gminę Honczary było 212 Litwinów i 21 Rosjan. Skorowidz nie wyszczególnia narodowości osób z grupy inne z podziałem na miejscowości

Przypisy

edytuj
  1. Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
  2. Dz.U. z 1929 r. nr 22, poz. 225
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.

Bibliografia

edytuj