Hotel Victoria w Warszawie (nieistniejący)

Hotel Victoria, Wiktorja (ros. Отель Виктория) – hotel, który znajdował się przy ul. Jasnej 26 w Warszawie[2] (do 1913 nr 8)[3], obok pl. Zielonego. Prowadził działalność noclegową w latach 1868—1944[1]. Zniszczony podczas II wojny światowej, po wojnie rozebrany.

Hotel Victoria
Wiktorja
Отель Виктория
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Warszawa

Adres

ul. Jasna 26 (dawniej ul. Jasna 8)

Typ budynku

hotel

Architekt

Piotr Frydrych

Inwestor

Piotr Frydrych

Kondygnacje

4

Ukończenie budowy

1852

Ważniejsze przebudowy

1858, 1866

Zniszczono

1944

Odbudowano

nie odbudowano

Pierwszy właściciel

Piotr Frydrych

Kolejni właściciele

1866-1869 Mader&Jacobi, 1920 M. Szaniawski[1]

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Hotel Victoria (nieistniejący)”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Hotel Victoria (nieistniejący)”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Hotel Victoria (nieistniejący)”
Ziemia52°14′11,65″N 21°00′37,74″E/52,236569 21,010483

Historia i architektura edytuj

Budynek z mansardowym dachem w 1852 wybudował dla siebie architekt Piotr Frydrych. W 1866 przerobiony został na obiekt hotelowy przez spółkę Mader&Jacobi. W 1868 hotel miał 62 pokoje[1], centralne ogrzewanie oraz ogród letni i zimowy. Łazienki zdobiły olejne malowidła scen kąpieli dzieci będących personifikacjami pór roku pędzla Wojciecha Gersona (1893). Na początku XX wieku hotel został zmodernizowany[4]. W latach 1939–1940 w obiekcie było 75 pokoi[1].

W latach 1920–1922 w budynku mieścił się konsulat łotewski, a następnie poselstwo węgierskie (1922) i ukraińskie (1922–1923).

W dniach od 1 sierpnia do 4 września 1944[5], tj. do zbombardowania budynku przez Luftwaffe[6], w hotelu kwaterował sztab komendanta Okręgu Warszawskiego Armii Krajowej, płk. Antoniego Chruściela, ps. „Monter”[5].

Po wojnie ruiny budynku zostały rozebrane.

Galeria edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c d Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 58. ISBN 83-06-00089-7.
  2. Ryszard Mączewski: Warszawa między wojnami. Łódź: Księży Młyn, 2009, s. 96. ISBN 978-83-61253-51-8.
  3. Marian Gajewski: Urządzenia komunalne Warszawy. Zarys historyczny. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1979, s. 57−58. ISBN 83-06-00089-7.
  4. Jasna 26: Historia. vigfundproperty.cz. [dostęp 2021-01-19]. (pol.).
  5. a b Władysław Bartoszewski: 1859 dni Warszawy. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2008, s. 713, 804. ISBN 978-83-240-1057-8.
  6. Jerzy Filipowicz: Miałem wtedy 14 lat. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1969, s. 74–76.

Bibliografia edytuj

Linki zewnętrzne edytuj