Harold Clifford Keel (ur. 13 kwietnia 1919 w Gillespie, zm. 7 listopada 2004 w Palm Desert) – amerykański aktor i piosenkarz (bas-baryton[1]). W latach 50. był gwiazdą wielu musicali MGM[2]. Odtwórca roli Claytona Farlow w operze mydlanej CBS Dallas (1981–1991).

Howard Keel
Ilustracja
Imię i nazwisko

Harold Clifford Keel

Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1919
Gillespie

Data i miejsce śmierci

7 listopada 2004
Palm Desert

Zawód

aktor, piosenkarz

Współmałżonek

Rosemary Cooper
(1943–1948; rozwód)
Helen Anderson
(1949–1970; rozwód)
Judy Keel
(1970–2004; jego śmierć)

Lata aktywności

1943–2002

8 lutego 1960 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6253 Hollywood Boulevard[3][4].

Życiorys edytuj

Urodził się w Gillespie[5] w Illinois w rodzinie metodystów jako drugi syn Grace Margaret (z domu Osterkamp) i Homera Keela[6]. Miał starszego brata Fredericka Williama. Jego ojciec był kapitanem marynarki wojennej i pracował w kopalniach węgla, a matka była metodystką, która wykonywała dorywcze prace (m.in. gotowanie i wieszanie tapet za 3 dolary dziennie), aby pomóc utrzymać rodzinę[7]. Keel dorastał w czasie wielkiego kryzysu w górniczym mieście Gillespie. Ojciec Keela nadużywał alkoholu i swoje frustracje wyładowywał na rodzinie. W 1930 popełnił samobójstwo[6]. Keel był zdruzgotany i rzadko rozmawiał na ten temat. Przejął od ojca miłość do muzyki, która zmieniła całkowicie jego usposobienie. Keel i jego matka przeprowadzili się do Kalifornii, gdzie w wieku 17 lat ukończył Fallbrook High School. Pracował dorywczo, jako mechanik samochodowy, pracownik parkingu i śpiewający kelner w restauracji Paris Inn w Los Angeles, zarabiając 15 dolarów tygodniowo i dwa posiłki dziennie. W 1937 otrzymał stałą pracę w public relations w Douglas Aircraft[6].

W 1945 w hotelu Beverly Hills wziął udział w przesłuchaniu przez Oscara Hammersteina II, który był pod wrażeniem i zaangażował Keela do dwóch musicali broadwayowskichOklahoma! w roli pogodnego ranczera Curly’ego i Carousel w roli Billy’ego Bigelowa[8]. Wkrótce po raz pierwszy wystąpił na ekranie jako czarny charakter uciekinier Boke w dreszczowcu The Small Voice (1948)[9] z Valerie Hobson. W nominowanym do trzykrotnego Oscara filmie The Big Fisherman (1959)[10] w reżyserii Franka Borzage’a wcielił się w postać Piotra Apostoła.

Życie prywatne edytuj

Podczas jednej ze swoich podróży do Hollywood w Kalifornii poznał aktorkę Rosemary Cooper. Pobrali się 17 marca 1943. 15 października 1948 doszło do rozwodu. 3 stycznia 1949 zawarł związek małżeński z Helen Anderson, z którą miał dwie córki – Kaiję Liane (ur. 14 stycznia 1950) i Kristine (ur. 21 czerwca 1952) oraz syna Gunnara Lewisa (ur. 3 czerwca 1955). 10 grudnia 1970 rozwiedli się. 21 grudnia 1970 poślubił Judith „Judy” Ann Magamoll. Mieli córkę Leslie Grace (ur. 1 września 1974).

Śmierć edytuj

Zmarł 7 listopada 2004 w Palm Desert w wieku 85 lat, sześć tygodni po zdiagnozowaniu raka jelita grubego[11].

Filmografia edytuj

Filmy edytuj

Seriale edytuj

Przypisy edytuj

  1. Colin Larkin: The Virgin Encyclopedia of Popular Music. Virgin Books, 1997, s. 699–700. ISBN 1-85227-745-9.
  2. John „J-Cat” Griffith: Howard Keel (1919–2004). Find a Grave. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  3. Howard Keel. Walk of Fame. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  4. Myrna Oliver: Hollywood Star Walk: Howard Keel. „Los Angeles Times”, 2004-11-08. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  5. Howard Keel. Rotten Tomatoes. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  6. a b c Keel, (Clifford) Howard. Encyclopedia.com. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  7. Sheila Whitaker: Obituary: Howard Keel. „the Guardian”, 2004-11-09. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  8. Howard Keel. Internet Broadway Database. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  9. Howard Keel Biography. AllMovie. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).
  10. The Big Fisherman (1959). Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-02-21]. (ang.).
  11. Damien Cave: Howard Keel, Musical Star, Is Dead at 85. „The New York Times”, 2004-11-08. [dostęp 2023-04-06]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj