Hyacinthella Lapeyr.rodzaj roślin z rodziny szparagowatych. Obejmuje 17 gatunków występujących we wschodniej i południowo-wschodniej Europie oraz w Zakaukaziu i zachodniej Azji[3]. Gatunek H. leucophaea został introdukowany do Czech. W Polsce nie występuje[3].

Hyacinthella
Ilustracja
Hyacinthella leucophaea
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

szparagowate

Rodzaj

Hyacinthella

Nazwa systematyczna
Hyacinthella F. Schur
Oesterr. Bot. Wochenbl. 6: 227 (1856)[3]
Typ nomenklatoryczny

Hyacinthella leucophaea (Koch) Schur[4].

Hyacinthella nervosa
Hyacinthella lineata

Nazwa naukowa rodzaju jest formą żeńską zdrobnienia nazwy rodzaju hiacynt (Hyacinthus)[5].

Morfologia edytuj

Pokrój
Wieloletnie, rośliny zielne o wysokości do 10 cm[6].
Pęd
Cebule zbudowane z łuskowatych, zachodzących na siebie, białych pochew nasad liściowych z 3–6 okresów wegetacyjnych. Okrywa cebul białawobrązowa[7].
Liście
Liście odziomkowe[8]
Kwiatostan
Zebrane w grono, wyrastające na cienkim, okrągłym na przekroju głąbiku. Liście przykwiatowe drobne. Szypułki krótkie, proste. Okwiat wzniesiony, białawy, niebieski do fioletowego, w dolnej części rurkowaty, w górnej rozpostarty, nie dłuższy niż 13 mm. Nitki pręcików nitkowate, wąsko trójkątne. Pylniki małe, ciemnoniebieskie. Zalążnia kulista, z dwoma (rzadziej do czterech) zalążkami w każdej komorze[7].
Owoce
Mała i papierzasta, kulistawa torebka[7].

Systematyka edytuj

Pozycja systematyczna
Rodzaj z podplemienia Hyacinthinae, plemienia Hyacintheae, podrodziny Scilloideae z rodziny szparagowatych Asparagaceae[9]. W systemie Kubitzkiego zaliczony do podrodziny Hyacinthoideae w rodzinie Hyacinthaceae[7].
Wykaz gatunków[3]

Zastosowanie edytuj

Rośliny ozdobne
Hyacinthella dalmatica i H. glabrescens o kwiatach w odcieniach niebieskiego i fioletowego mogą być uprawiane jako rośliny ozdobne. Ponieważ osiągają wysokość 5–10 cm najlepiej uprawiać je jako rośliny doniczkowe lub w podniesionych skrzynkach. Wymagają stanowiska słonecznego i dobrze przepuszczalnego podłoża. Cebule powinny być sadzone jesienią. Po przekwitnięciu wymagają przesuszenia. Strefy mrozoodporności: 6[6].

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2021-03-05] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-03-05] (ang.).
  3. a b c d Plants of the World Online. The Royal Botanic Gardens, Kew, 2019. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
  4. Farr E. R., Zijlstra G. (ed.): Index Nominum Genericorum (Plantarum). Smithsonian Institution, 1996–. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).
  5. David Gledhill: The names of plants. Wyd. 4. Cambridge University Press, 2008. ISBN 978-0-511-47376-0.
  6. a b Richard Wilford: The Kew gardener's guide to growing bulbs : the art and science to grow your own bulbs. London: White Lion Pub., 2019, s. 77. ISBN 978-0-7112-3934-0.
  7. a b c d P. Speta: Hyacinthaceae. W: Klaus Kubitzki: The Families and Genera of Vascular Plants. T. 3: Flowering Plants. Monocotyledons: Lilianae (except Orchidaceae). Berlin Heidelberg: Springer-Verlag, 1998, s. 283. DOI: 10.1007/978-3-662-03533-7. ISBN 978-3-662-03533-7. (ang.).
  8. Genus: Hyacinthella. Alpine Garden Society. [dostęp 2021-03-13]. (ang.).
  9. USDA, Agricultural Research Service, National Plant Germplasm System. 2020. Germplasm Resources Information Network (GRIN-Taxonomy). National Germplasm Resources Laboratory, Beltsville, Maryland. [dostęp 2021-03-07]. (ang.).