Hydrocera triflora

*Hydrocera triflora*
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	astropodobne
Rząd	wrzosowce
Rodzina	niecierpkowate
Rodzaj	Hydrocera
Gatunek	Hydrocera triflora
	Nazwa systematyczna
	Hydrocera triflora L.; Sp. Pl. 937. 1753
Synonimy
	Impatiens triflora L.; Hydrocera angustifolia (Blume) Blume; I. angustifolia Blume; I. natans Willdenow; Tytonia natans (Willdenow) G. Don; T. triflora (L.) C. E. Wood.;
	Impatiens triflora L.; Hydrocera angustifolia (Blume) Blume; I. angustifolia Blume; I. natans Willdenow; Tytonia natans (Willdenow) G. Don; T. triflora (L.) C. E. Wood.;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Hydrocera triflora (Linnaeus) Wight & Arnott – gatunek z monotypowego rodzaju Hydrocera Blume ex Wight & Arnott, Prodr. Fl. Ind. Orient. 1: 140. 1834. Występuje na brzegach jezior, bagnach, na polach ryżowych w tropikalnej Azji – od Indii i Sri Lanki po południowe Chiny i Indonezję^[4].

Roślina bywa uprawiana jako ozdobna. W Indiach kwiaty wykorzystuje się do barwienia paznokci^[5].

Morfologia edytuj

Pokrój: Pęd nagi, wzniesiony osiąga do 1 m wysokości^[4] lub pływający i wówczas osiągać może wiele metrów długości^[5]. Łodyga jest w części zanurzonej biała, w części wynurzonej zielona, zwykle czerwono nabiegła. Łodyga mięsista, o średnicy ok. 4 mm, silnie rozgałęziona, 5-kanciasta. Z węzłów łodygi zwykle wyrastają korzenie przybyszowe^[4].
Liście: Skrętoległe, siedzące lub krótkoogonkowe. Równowąskie do równowąsko-lancetowatych, o długości 10–20 cm i szerokości do 1,5 cm. Od spodu jasno-, od góry ciemnozielone. Brzeg blaszki piłkowany, a szczyt zaostrzony^[4].
Kwiaty: Zebrane w kilkukwiatowe grona, o krótkich szypułkach (do 3 cm). Kwiaty różowe do żółtawych^[4]. Działki kielicha i płatki korony są wolne i w liczbie po 5^[5]. Dwie zewnętrzne działki są węższe, wewnętrzne szersze. Dolna działka łódeczkowata, z ostrogą długości 6–8 mm. Górny płatek korony kapturkowaty, o długości ok. 2 cm i szerokości 1,5 cm. Cztery płaty boczne są wolne. Para wyższych płatków jest eliptyczno-jajowata i osiąga 1,5 cm długości, a dolna para jest węższa i osiąga do 2,5 cm. Pręcików jest 5. Zalążnia naga, 5-komorowa, w każdej komorze z 2 lub 3 anatropowymi zalążkami, słupek zwieńczony pięcioma znamionami^[4].
Owoce: Mięsista, kulista nibyjagoda z pięcioma żebrami. W pięciu komorach rozwijają się pojedyncze, wygięte i pomarszczone nasiona^[4].

Biologia edytuj

Bylina, hydrofit. Kwitnie i owocuje od września do listopada^[4]. Nasiona rozprzestrzeniane są zwykle przez wodę^[5].

Przypisy edytuj

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-03-07] (ang.).
↑ Hydrocera triflora, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Hydrocera. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2016-03-09].
↑ ^a ^b ^c ^d Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 1, Warszawa: Muza SA, 1998, s. 3656, ISBN 83-7079-778-4 .

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2016-03-07] (ang.).

[iucn-3] Hydrocera triflora, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[china-4] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Hydrocera. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2016-03-09].

[encyk-5] Wielka Encyklopedia Przyrody. Rośliny kwiatowe 1, Warszawa: Muza SA, 1998, s. 3656, ISBN 83-7079-778-4 .

[4]

[1]

[2]

[3]

[5]