Hylophilusrodzaj ptaków z podrodziny wireonków (Vireoninae) w obrębie rodziny wireonkowatych (Vireonidae).

Hylophilus[1]
Temminck, 1822[2]
Ilustracja
Przedstawiciel rodzaju – leśniak żółtopierśny (H. thoracicus)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

wireonkowate

Podrodzina

wireonki

Rodzaj

Hylophilus

Typ nomenklatoryczny

Hylophilus poicilotis Temminck, 1822

Synonimy
Gatunki

8 gatunków – zobacz opis w tekście

Występowanie edytuj

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Ameryce Środkowej i Południowej[6].

Morfologia edytuj

Długość ciała 11,4–13 cm; masa ciała 8–14 g[7].

Systematyka edytuj

Etymologia edytuj

  • Hylophilus (Hylophila): gr. ὑλη hulē „lesisty teren, las”; φιλος philos „kochający”, od φιλεω phileō „kochać”[8].
  • Thaumasioptera: gr. θαυμασιος thaumasios „cudowny”, od θαυμα thauma, θαυματος thaumatos „cud, cudo, dziw”; -πτερος -pteros „-skrzydły”, od πτερον pteron „skrzydło, wiosło”[4].

Podział systematyczny edytuj

Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:

Uwagi edytuj

  1. Wariant pisowni Hylophilus Temminck, 1822.
  2. Nomen nudum; synonimia niepewna[4].

Przypisy edytuj

  1. Hylophilus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. C.J. Temminck: Nouveau recueil de planches coloriées d’oiseaux: pour servir de suite et de complément aux planches enluminées de Buffon, édition in-folio et in-4º de l’Imprimerie royale, 1770. Cz. 3. Strasbourgh: Chez Legras Imbert et Comp., 1838, s. pl. 173. (fr.).
  3. S. Müller. Aanteekeningen, over de natuurlijke gesteldheid van een gedeelte der westkust en binnenlanden van Sumatra; met bijvoeging van eenige waarnemingen en beschrijvingen van verscheidene, op dit, en andere Sunda – eilanden voorkomende dieren. „Tijdschrift voor natuurlijke geschiedenis en physiologie”. 2, s. 334, 1835. (niderl.). 
  4. a b The Key to Scientific Names, Thaumasioptera [dostęp 2023-06-09].
  5. Ch.L. Bonaparte. Notes sur les collections rapportées en 1853, par M. A. Delattre, de son voyage en Californie et dans le Nicaragua. „Comptes Rendus Hebdomadaires des Séances de l’Académie des Sciences”. 38, s. 389, 1854. (fr.). 
  6. „F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (redaktorzy)”: Shrikes, vireos, shrike-babblers. IOC World Bird List (v13.1). [dostęp 2023-06-09]. (ang.).
  7. D.W. Winkler, S.M. Billerman & I.J. Lovette, Vireos, Shrike-Babblers, and Erpornis (Vireonidae), version 1.0, [w:] S.M. Billerman, B.K. Keeney, P.G. Rodewald & T.S. Schulenberg (redaktorzy), Birds of the World, Cornell Lab of Ornithology, Ithaca, NY 2021, [1], DOI10.2173/bow.vireon1.01 [dostęp 2023-06-09] (ang.).  
  8. The Key to Scientific Names, Hylophilus [dostęp 2022-10-11].
  9. Systematyka i nazwy polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko, Podrodzina: Vireoninae Swainson, 1837 – wireonki (wersja: 2022-09-11), [w:] Kompletna lista ptaków świata [online], Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego [dostęp 2023-06-09].

Bibliografia edytuj

  • The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).