IC 410
IC 410 – mgławica emisyjna znajdująca się w konstelacji Woźnicy w odległości około 12 000 lat świetlnych od Ziemi[1]. Odkrył ją Max Wolf 25 września 1892 roku[2].
 Mgławica IC 410 i osadzona w niej gromada NGC 1893 (fot. Jeffrey W. McClure) | |
| Odkrywca | |
|---|---|
| Data odkrycia |
25 września 1892 |
| Dane obserwacyjne (J2000) | |
| Gwiazdozbiór | |
| Typ | |
| Rektascensja |
05h 22m 39,3s |
| Deklinacja |
+33° 31′ 01″ |
| Odległość |
12 000 ly |
| Jasność pozorna mgławicy |
10m |
| Rozmiary kątowe |
40' |
| Charakterystyka fizyczna | |
| Wymiary |
> 100 ly |
Mgławica IC 410 jest powiązana z odkrytą wcześniej przez Johna Herschela młodą gromadą otwartą NGC 1893[2]. Rozciąga się na przestrzeni ponad 100 lat świetlnych.
W obszarze IC 410 znajdują się dwa niezwykłe obłoki gazu i pyłu nazwane „kijankami”. Są one zbudowane z gęstszego i chłodniejszego gazu niż ten w mgławicy, mogą też być obszarami formowania się nowych gwiazd. Ciągną się one na przestrzeni około 10 lat świetlnych rzeźbione przez wiatr gwiazdowy i promieniowanie gromady NGC 1893[1].