II/444 Kozacki Oddział Konny
II/444 Kozacki Oddział Konny (niem. Kosaken Kavallerie-Abteilung II/444, ros. II/444-й казачий дивизион) – oddział wojskowy Wehrmachtu złożony z Kozaków podczas II wojny światowej.
Oddział został sformowany w październiku 1942 r. w Stawropolu. Liczył ok. 700 żołnierzy wyposażonych w ok. 20 karabinów maszynowych i działko ppanc. Miał cztery szwadrony. Wszedł w skład 444 Dywizji Ochronnej gen. Adalberta Mikulicza, zwalczającej partyzantkę na tyłach Grupy Armii "A". Wiosną 1943 r. działał nad rzeką Mius. Od 8 do 25 kwietnia tego roku włączono go czasowo do 454 Wschodniego Pułku Konnego jako IV/454 Kozacki Oddział Konny. Następnie brał udział w walkach na północnym Kaukazie. Na pocz. 1944 r. został przeniesiony do okupowanej południowej Francji, gdzie wszedł w skład 5 Ochotniczego Pułku Kadrowego Ochotniczej Dywizji Kadrowej jako 4 Dywizjon Konny (rezerwowy). W listopadzie-grudniu 1944 r. działał w Alzacji, podporządkowany niemieckiej 19 Armii. W miasteczku Pontarlier został otoczony przez wojska francuskie i oddziały partyzanckie, ale za cenę bardzo dużych strat wydostał się z okrążenia. Na pocz. 1945 r. resztki oddziału wycofały się na obszar Austrii, wchodząc w skład 5 Kozackiego Pułku Szkoleniowo-Zapasowego atamana gen. Andrieja G. Szkury. Po rozformowaniu żołnierze zasilili oddziały XV Kozackiego Korpusu Kawalerii SS.
Linki zewnętrzne
edytujOddziały kozackie na służbie niemieckiej podczas II wojny światowej (jęz. rosyjski)
Bibliografia
edytuj- Siergiej I. Drobiazko, Andriej Karaszczuk, Восточные легионы и казачьи части в Вермахте, Moskwa 2000
- Rolf Michaelis, Russen in der Waffen-SS, Berlin 2002