Idę do słońca
polski film dokumentalny
Idę do słońca – polski film dokumentalny z 1955 roku w reżyserii Andrzeja Wajdy, będący reportażem z pracowni Xawerego Dunikowskiego, a jednocześnie subiektywną formą impresji filmowej[1].
| Gatunek |
film o sztuce |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Kraj produkcji | |
| Język | |
| Czas trwania |
13 minut |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Andrzej Wajda |
| Główne role | |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Montaż | |
| Produkcja |
Wytwórnia Filmów Dokumentalnych (Warszawa) |
Obsada edytuj
- Xawery Dunikowski
- Aleksander Bardini (narrator)
Przypisy edytuj
- ↑ Idę do słońca. filmtok.pl. [dostęp 2011-05-06]. (pol.).