Karłolotka łuskoogonowa
Karłolotka łuskoogonowa[5] (Idiurus zenkeri) – gatunek ssaka z rodziny wiewiórolotkowatych (Anomaluridae).
| Idiurus zenkeri[1] | |||
| Matschie, 1894[2] | |||
 Karłolotka łuskoogonowa na ilustracji z 1911 roku opublikowana w Encyclopædia Britannica | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Podrząd | |||
| Infrarząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
karłolotka łuskoogonowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
 | |||
Zasięg występowania edytuj
Karłolotka łuskoogonowa występuje w środkowej Afryce, w Kamerunie (południowo-zachodnia część i wulkan Kamerun), Gwinei Równikowej, Republice Środkowoafrykańskiej i na granicy z Kongiem (Ngotto Forest) oraz w północno-wschodniej Demokratycznej Republice Konga (od rzek Aruwimi i Kongo do podnóża Ruwenzori i Kiwu); może również występować w skrajnie zachodniej Ugandzie[6].
Taksonomia edytuj
Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1894 roku niemiecki zoolog Paul Matschie nadając mu nazwę Idiurus zenkeri[2]. Holotyp pochodził z Yaounde, w Kamerunie[7].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[6].
Etymologia edytuj
Morfologia edytuj
Długość ciała (bez ogona) 60–90 mm, długość ogona 70–130 mm; masa ciała 14–17 g[10].
Ekologia edytuj
Tryb życia edytuj
Występuje w wilgotnych lasach równikowych. Tę małą przedstawicielkę rodziny wiewiórolotkowatych można natychmiast rozpoznać po niezmiernie charakterystycznym ogonie, po którego obu bokach sterczą długie, dość sztywne włosy, dzięki czemu wygląda jak dziwaczne pióro. Podobnie jak pozostałe jej krewniaczki szybowniczka malutka jest aktywna głównie w nocy. Żywi się nasionami i owocami. Tworzy grupy liczące do 12 zwierząt, wspólnie zajmując dziuplę.
Rozmnażanie edytuj
O rozrodzie tego gatunku nic nie wiadomo.
Przypisy edytuj
- ↑ Idiurus zenkeri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b P. Matschie. Neue Säugethiere aus den sammlungen der herren Zenker, Neumann, Stuhlmann und Emin. „Sitzungsberichte der Gesellschaft Naturforschender Freunde zu Berlin”. Jahrgang 1894, s. 197, 1894. (niem.).
- ↑ W.N. Verheyen. Contribution a la systematique du genre Idiurus (Rodentia: Anomaluridae). „Revue de Zoologie et de Botanique Africaines”. 68, s. 181, 1963. (ang.).
- ↑ R. Hutterer, Idiurus zenkeri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-2 [dostęp 2021-10-19] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 284. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 314. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Idiurus zenkeri. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-10-19].
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 349, 1904. (ang.).
- ↑ B. Beolens, M. Watkins & M. Grayson: The Eponym Dictionary of Mammals. Baltimore: The Johns Hopkins University Press, 2009, s. 459. ISBN 978-0-8018-9304-9. (ang.).
- ↑ S. Jackson: Family Anomaluridae (Anomalures). W: D.E. Wilson, T.E. Lacher, Jr & R.A. Mittermeier (red. red.): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 6: Lagomorphs and Rodents I. Barcelona: Lynx Edicions, 2016, s. 279. ISBN 978-84-941892-3-4. (ang.).