If Buildings Could Talk
If Buildings Could Talk (pl. "Gdyby budynki potrafiły mówić") – krótkometrażowy film Wima Wendersa, przygotowany jako instalacja wideo na 12. Międzynarodowe Biennale Architektury w Wenecji na zamówienie biura architektonicznego SANAA. Obraz poświęcony jest budynkowi Rolex Learning Center w Lozannie, zaprojektowanemu przez SANAA[1], trwa 12 minut[2].
| Rok produkcji |
2010 |
|---|---|
| Data premiery |
26 sierpnia 2010 |
| Czas trwania |
12 minut |
| Reżyseria |
Wim Wenders |
| Muzyka |
Thom Hanreich |
| Montaż |
Toni Froschhammer |
| Produkcja |
Erwin M. Schmidt |
Tematem filmu jest sposób w jaki budynki oddziałują na ludzi[1]. Składa się ze scen przedstawiających ludzi spędzających czas w Rolex Learning Center, scenom tym towarzyszy monolog, w którym budynek opowiada o sobie oraz muzyka Thoma Hanreicha[3]. Film nakręcony jest w technice 3D; reżyser zdecydował się na nią, aby lepiej oddać charakter przestrzeni i dać widzowi złudzenie chodzenia po budynku. Film kręcony był przez kilka dni[3].
Przypisy edytuj
- ↑ a b E-architect. If Buildings Could Talk.. [dostęp 2011-09-10]. (ang.).
- ↑ Neue Road Movies. If Buildings Could Talk. [dostęp 2011-09-10]. (ang.).
- ↑ a b Interview: Wim Wenders about his latest project. [dostęp 2011-09-10]. (ang.).