Ignacy Knast
Ignacy Karol Knast (ur. 26 września 1884 w Witkowie, zm. 3 maja 1970 tamże) – przedsiębiorca, społecznik i przywódca walk powstania wielkopolskiego na terenie powiatu witkowskiego.
| Data i miejsce urodzenia |
26 września 1884 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
3 maja 1970 |
| Zawód, zajęcie |
przedsiębiorca |
| Odznaczenia | |
   
| |
.JPG)
Życie i dzieło edytuj
Urodził się w rodzinie Kazimierza (zm. 1916), rzemieślnika, i Kazimiery z d. Cierpka. Ukończył szkołę powszechną w Witkowie (1894). Następnie uczęszczał do gimnazjum w Gnieźnie, z którego za działalność w nielegalnym stowarzyszeniu patriotycznym został wydalony. Później uczył się w szkole chemiczno-farmaceutycznej w Lipsku. Do sierpnia 1914 pracował jako farmaceuta we Wrocławiu, Katowicach, Gdańsku i Poznaniu. Odbył również kurs rolniczy w Bydgoszczy. W 1914 został powołany do armii niemieckiej. Walczył na różnych frontach I wojny światowej. Był dwukrotnie ranny w głowę i rękę. Został awansowany do stopnia chorążego.
W listopadzie 1918 był jednym ze współorganizatorów wydarzeń Rewolucji Witkowskiej, a po wybuchu działań powstańczych w Poznaniu, ogłoszony został przywódcą powstania w Witkowie. Po zwycięstwie zorganizował Straż Ludową. Następnie prowadził w mieście różnego rodzaju działalność gospodarczą – rolnictwo, cegielnię, a także hotel (wcześniej uchwalono w nim wybuch powstania w mieście). Przewodniczył witkowskiemu kołu Związku Powstańców Wielkopolskich i udzielał się intensywnie na niwie społecznej.
Podobnie jak wielu polskich mieszkańców Witkowa, został w czasie II wojny światowej przesiedlony do Generalnego Gubernatorstwa. Po wojnie powrócił do rodzinnego miasta. Był członkiem zarządu Związku Plantatorów Buraka Cukrowego (1945–1948), pełnił funkcję honorowego członka Ochotniczej Straży Pożarnej w Witkowie (1946–1947). W latach 1946–1948 kierował kołem reaktywowanego Związku Powstańców Wielkopolskich, a od 1951 był wieloletnim prezesem Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Witkowie.
Był żonaty ze Stanisławą z d. Dzieciuchowicz (1894–1968), mieli dwóch synów Mariana (1922–1957) i Zdzisława (1927–1998) oraz córkę Danielę po mężu Narożną (1926–2013)[1][2].
Pochowano go w okazałym grobowcu rodziny Knastów na centralnym wzgórzu witkowskiego cmentarza parafialnego. Grobowiec odnowiono ok. 2010 r.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Medal Niepodległości (20 grudnia 1932)[3]
- Wielkopolski Krzyż Powstańczy (4 listopada 1958)[4]
- Srebrny Krzyż Zasługi (1937)
- Brązowy Krzyż Zasługi (21 grudnia 1927)[5]
Przypisy edytuj
- ↑ Ignacy Knast [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-02-06].
- ↑ Grobowiec Knastów w Witkowie. [online], 30 października 2013 [dostęp 2023-02-06].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Lista odznaczonych Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym [online], powstancy-wielkopolscy.pl [dostęp 2023-02-06].
- ↑ M.P. z 1927 r. nr 295, poz. 815 „za zasługi na polu pracy narodowej i przysposobienia wojskowego”.
.JPG){kind=link}
Bibliografia edytuj
- biografia i zdjęcia – dostęp 3.4.2012
- Sala Historii Witkowa – dostęp 3.4.2012
- Rewolucja Witkowska – dostęp 3.4.2012