Wikipedia

Ignacy Wyszatycki

Ignacy Bolesław Wyszatycki (ur. 11 lutego 1895 w Dynowie, zm. 6 stycznia 1933 we Lwowie) – polski nauczyciel, żołnierz Legionów Polskich.

Ignacy Wyszatycki
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1895
Dynów

Data i miejsce śmierci

6 stycznia 1933
Lwów

Miejsce spoczynku

Cmentarz Janowski we Lwowie

Zawód, zajęcie

nauczyciel

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości

Życiorys edytuj

Ignacy Bolesław Wyszatycki urodził się 11 lutego 1895 w Dynowie[1][2][3][4]. Był synem Antoniego (nauczyciel w Sanoku[1]) i Antoniny[3]. Miał brata Józefa (ur. 1890)[5]. W 1907 ukończył I klasę w C. K. Gimnazjum Męskim w Sanoku[6][1]. Został absolwentem Seminarium Nauczycielskiego we Lwowie[7].

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów Polskich[7]. Służył w szeregach II Brygady. Brał udział w akcjach wymierzonych przeciw Niemcom okupującym Warszawę[7].

W 1916 podjął pracę nauczyciela[2]. Jako podstawę do wykonywania zawodu posiadał egzamin kwalifikacyjny[2]. W latach 20. był nauczycielem w Sanoku[2] jako kierownik pracowni fizyk-chemicznej[7]. W Sanoku jako nauczyciel uczył w Szkole Męskiej nr 2 im. Króla Władysława Jagiełły, od 1926 w Szkole Handlowej[8][9]. W roku szkolnym 1929/1930 prowadził pracownię przyrodniczą dla szkół powszechnych w Sanoku[10]. W Sanoku był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego[11]. Rozporządzeniem Ministra Wyznań i Oświecenia Publicznego z 4 stycznia 1932 został przeniesiony ze stanowiska nauczyciela 7-klasowej Szkoły im. Władysława Jagiełły w Sanoku na stanowisko prowizorycznego zastępcy inspektora szkolnego w Rzeszowie[12][7]. Był członkiem wojskowego Klubu Łowieckiego[13]. Na początku 1932 został uznany przynależnym do gminy Sanok[3].

Zarządzeniem prezydenta RP Ignacego Mościckiego z 20 grudnia 1932 został odznaczony Krzyżem Niepodległości za pracę w dziele odzyskania niepodległości[14].

Zmarł 6 stycznia 1933 w wieku 37 lat[15] we Lwowie[13]. Podczas choroby opieki lekarskiej udzielił mu dr Henryk Węglowski[16]. Został pochowany 28 stycznia 1933 na Cmentarzu Janowskim we Lwowie[13].

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b c CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 48.
  2. ↑ a b c d Seweryn Lehnert: Spis nauczycieli publicznych szkół powszechnych i państwowych seminarjów nauczycielskich oraz spis szkół w okręgu szkolnym lwowskim obejmującym województwa lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie. Lwów: Wydawnictwo Książek Szkolnych w Kuratorjum Okręgu Szkolnego Lwowskiego, 1924, s. 66.
  3. ↑ a b c Księga przynależnych do gminy Królewskiego Wolnego Miasta Sanoka. s. 566 (poz. 202).
  4. ↑ Tutaj podano urodzenia 1896 w Sanoku. Śp. Ignacy Wyszatycki. „Gazeta Rzeszowska”, s. 3, Nr 5 z 29 stycznia 1933. 
  5. ↑ CK Gimnazjum Państwowe Wyższe w Sanoku. Katalog główny, rok szkolny 1906/1907 (zespół 7, sygn. 42). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 598.
  6. ↑ 26. Sprawozdanie Dyrektora C. K. Gimnazyum w Sanoku za rok szkolny 1906/1907. Sanok: Fundusz Naukowy, 1907, s. 68.
  7. ↑ a b c d e Śp. Ignacy Wyszatycki. „Gazeta Rzeszowska”, s. 3, Nr 5 z 29 stycznia 1933. 
  8. ↑ Wojciech Sołtys: Dwuletnia Szkoła Handlowa – Gimnazjum Kupieckie (1925-1939). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 22. ISBN 83-903469-0-7.
  9. ↑ Grono pedagogiczne w okresie 1925-1939. W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 310. ISBN 83-903469-0-7.
  10. ↑ Pracownie przyrodnicze w szkołach powszechnych w roku 1929/1930. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 582-583, Nr 11 z 25 listopada 1930. 
  11. ↑ Wojciech Sołtys: Dwuletnia Szkoła Handlowa – Gimnazjum Kupieckie (1925-1939). W: Księga pamiątkowa szkół ekonomicznych w Sanoku 1925-1995. Sanok: 1995, s. 16. ISBN 83-903469-0-7.
  12. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 82, Nr 2 z 25 lutego 1932. 
  13. ↑ a b c Kronika. „Gazeta Rzeszowska”, s. 3, Nr 5 z 29 stycznia 1933. 
  14. ↑ M.P. z 1932 r. nr 293, poz. 341.
  15. ↑ Ruch służbowy. „Dziennik Urzędowy Kuratorium Okręgu Szkolnego Lwowskiego”, s. 36, Nr 2 z 25 lutego 1933. 
  16. ↑ Nadesłane. Podziękowanie. „Gazeta Rzeszowska”, s. 3, Nr 9 z 26 lutego 1933. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Wyszatycki&oldid=71965165”